Eiddwen "Umutsuzluğun Gölgesinde" adlı kitaba tutkundu. Kitaptaki iyi karakterlerden ve başrollerin aşkından ziyade Caden ile ilgileniyordu. Yalnız...öfkeli...kitabın kötü adamı olan Caden. O kadar bağlıydı ki kitaba kitabın sonunu değiştirme şansı...
Yine ben :) Arayı fazla açmamak lazım yeni yeni hikayeler için yer açmak lazım :))
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sarılı mavili kuşların, beyaz tüylü kırmızı gözlü tavşanların bulunduğu tezgahın yanına yaklaşmak için kalabalığın arasından geçmeye çalıştı. Ama hem koluna dikkat etmek hemde bunu yapmak çok zordu. Biri tam düzelmemiş koluna çarptığında ağzından kaçan haykırışa engel olamadı. Dengesini kaybedip düşerken bir elin belini kavradığını ve kendisinin bir bedene bastırıldığını hissetti.
Eiddwen dengesini yeniden sağlayıp belinden tutan ele tutundu. Sakinleşip elin sahibine döndü. Mavi gözlü, esmer, uzun boylu bir adam vardı karşısında. Düşmemesi için beline sardığı elini çekip rüzgarda ahenkle dans eden kulaklarının hizasında olan saçlarını eliyle geriye doğru taradı. Eiddwen onu tanıyordu ama olayın utancından hatırlayamadığına karar verdi.
Üstünü başını düzeltip gülümsedi. Kolu hala biraz ağrıyordu. Kendisine çarpan kişiye kucak dolusu sevgiler gönderdi. Christiana tüm bu zaman boyunca hanımım diyerek yanından ayrılmamıştı. Şimdide hanımının yakışıklı kahramanına bakıyordu. Eiddwen kendisine birkaç kez seslenmek zorunda kalmıştı. Christiana kendisine geldiğinde hanımının düşen şapkasını alıp yanına geldi. Eiddwen kurtarıcısına döndü.
"Yardımınız için çok teşekkür ederim. Sayenizde kolumu daha kötü incitmedim. "
"Bu benim için bir zevk leydim. "
"Sizi tanıyor gibiyim. Ama nereden tanıdığımı bulamadım."
"Belki de rüyalarınızda görme şerefini bahsettiniz bana."
"Hiç sanmıyorum. Çok sık rüya görmem. Gördüğüm rüyalarda da genelde aynı şeyler olur."
Caden...Rüyalarında bile Caden vardı. Onu görmemek için ne yapacağını bilmiyordu. Başını sallayıp düşüncelerini uzaklaştırmaya çalıştı. Üstündeki eski kıyafaetlere rağmen soylu bir aileden geldiğini belli eden kılıcını tutan adama döndü. Neden böyle kıyafetler giymişti bilmiyordu ama yollarını ayırma vakti gelmişti.
"Tekrar teşekkür ederim. Şimdi ayrılıyoruz."
"Leydim, gezmek için buradasınız sanırım. Sizin yanınızda olup size etrafı göstermeme ve gerektiğinde koruyucunuz olmama izin verin."
"Ben..."
"Lütfen reddetmeyin. Bende festeivalin tadını çıkarmak için buradayım. Neden bunu birlikte yapmıyoruz."
"Peki. Öyle olsun."
Eiddwen kendisine uzanan kolu tuttu. Gittikleri yönde görmek için acele ettiği hayvanların tezgahı olduğunu farketti. Demek bu adam onu izlemiş ve bu tezgahı gözüne kestirdiğini anlamıştı. Hafifçe gülümsedi. Kendisine biri çarpmasa onu 3 adım gerisinden izlese de farketmezdi. Demek bu şekilde olması gerekiyordu.
