Minho sabah gözlerini Chan'ın sesiyle açmış, kendisini kontrol eden büyüğünü anlamaz bakışlarla süzmüştü.
"Ne oldu hyung?"
"Bir şeye baktım, seni uyandırdığım için üzgünüm. Geri uyu istersen." Minho iç çekerek gözlerini kapattı.
"Jisung mu beni uyandırmanı söyledi?"
"Hayır, sadece giydiklerini kontrol etmem gerekti. Pantolonla uyuman saçma olurdu sonuçta."
"Her gece böyle tepemde bitmek zorunda değilsin ama, git başımdan da uyuyayım." Chan kıkırdayarak onun saçlarını okşadı.
"Yanında uyuyabilir miyim? Baba oğul gibi."
"Yılışmak yok ama, sadece Jisung yılışabilir bana." Chan onun yanına kuruldu.
"Ne yılışması canım? Sadece sarılacağım." Chan adeta koala gibi Minho'ya sarılınca Minho dudak büzdü.
"Hiç yılışmazsın ki zaten."
"Değil mi ya? Ne o öyle vıcık vıcık. Neyse sen uyu istersen, ben biraz yanında uzanır giderim." Minho omuz silkip ona doğru sindi.
"Umarım uyuyabilirim, saat kaç?"
"Dörde geliyor."
"Ya sen... Sen neden beni bu saatte uyandırıyorsun? Saat dörtte pantolonla uyuyup uyumadığımı kontrol edecek kadar ne yaşamış olabilirsin?"
"Biraz daha konuşursan seni kedilere yem edeceğim, sus ve uyu." Minho oflayarak onun omzuna yasladı başını, çok kısa olmasa da bir süre sonra uykuya dalmıştı.
Minho uyuduktan sonra Chan onun üstünü örtüp odadan çıktı ve telefonunu çıkardı, Jisung'u aramalıydı.
Numarasını bulduktan sonra Jisung'u arayıp telefonu kulağına götürdü, telefon kısa zamanda açılmıştı.
"Uyandırdın mı?"
"Hm hm, geri uyudu az önce. Şüpheleniyor ama sorun değil, hallederim bir şekilde."
"Teşekkür ederim hyung, sana da iş yüklemişim gibi oldu. Minho'nun dersleri nasıl gidiyor bu arada?"
"Cidden çok hızlı anlıyor, bugün son kez çalışacakmışız gibime geliyor. İçin rahat olsun o konuda." Jisung'un rahat bir nefes verdiğini duydu.
"Minho'mu özledim, nasıl peki? Kilo aldı mı yeterince?"
"Pek yeterli diyemem, kilo almakta sorun yaşıyor ama aldı bir iki kilo, benimle de egzersiz yapıyor sürekli. Kasları ortaya çıkmaya başladı diyeyim sana." Jisung kıkırdadı.
"Kaslı erkekleri severim, tıpkı sen. Bir ara yatak odama davetlisin Bay Bang."
"Şimdi Minho'ya yetiştirmezsem şerefsizim."
"Yetiştirmen daha büyük şerefsizlik."
"Haklısın, doğru. Neyse ya, benim çok önemli işlerim var."
"Channie şirkette çalışan benim, senin ne gibi önemli bir işin olabilir ki?"
"Manitanın çalışacağı dersleri ayarlamak, yemesi gereken yemekleri pişirmek, yapacağı egzersizleri programlamak... Kısacası manitana bebeğim gibi özen göstermem gerekli ve bu pek de kolay değil." Jisung'un iç çektiğini duydu.
"Senin sırtına bu kadar yük bindirmemeliydim, üzgünüm. Sadece Minho'nun iyi olmasını istiyorum ve ben tek başıma üstesinden gelemem."
"Böyle konuşma yoksa sincap yanaklarından tutup asarım seni, Minho'yla ilgilenmek cidden enerji veriyor."
