Sorry, I Love You | Lee Know

[İyi ki varsın Lia]

[Okunmalara göre oy ve yorum çok az lütfen oy vermeyi ve fikirlerinizi belirtmeyi unutmayınn. Yorumlarınız benim için çok değerli. Ve lütfen yorum yaparken aşırıya kaçmayın..]

Bayan Soran çalan kapıyla Minho'nun odasının önünden ayrılıp aşağıya indi. Chan'ı karşısında görünce güç almak istercesine sarıldı. Zorla durdurduğu göz yaşları yine yerlerini almıştı. Ayrıldığında Lia'yı fark etti. Şimdi kim olduğunu sorgulamayacaktı.

"Hoşgeldin kızım." dedi tebessüm etmeye çalışarak.

Lia saygı selamı verdi, "Hoşbuldum efendim."

Üçlü yukarı, Minho'nun odasına doğru çıktılar.

Chan kapıya yaklaşıp tıklattı.

"Minho ? Kardeşim ?"

Cevap alamamıştı.

"Aç be oğlum şu kapıyı, bak annen çok endişeleniyor senin için."

Minho Chan'ı duysada kafasını koyduğu dizinden kaldırmadı. Kaç saattir o duvarın dibinde oturuyordu bilmiyordu bile.

Chan çaresizce bayan Soran'a baktı. Sonra yanına gidip tekrardan sarıldı.

Bayan Soran, "Tekrardan içine kapanacak diye çok korkuyorum."

Minho çok uzun bir süre fazlasıyla içe dönük biriydi. Sonradan arkadaşları ve tabii ailesinin sayesinde iyice açılmıştı.

Chan, "Bunun olmasına asla izin vermem Soran teyze. Hepimiz onun yanındayız. Ben çocuklar, Lia."

Arkada dolu gözleriyle duran Lia Bayan Soran'ın yanına gelip ellerini tuttu.

"Lütfen ağlamayın artık, Minho iyi olacak sadece biraz zamana ihtiyacı var."

Bayan Soran burnunu çekip kafasını aşağı yukarı salladı.

Lia ellerini çektikten sonra Minho'nun kapısına ilerledi. İşaret parmağının dışıyla tıklattı.

"İzin verirsen yanında olmaya geldim, söz verdiğim gibi."

Minho, Lia'nın sesini duymasıyla kafasını dizinden şaşkınlıkla kaldırdı. Onu beklemiyordu.

Lia cümlesini bitirdikten sonra kapının dibine oturdu.

Annesini ilk gördüğü gün de Minho onu istememişti yanında, yalnız kalmak istediğini söylemişti. Şimdi de öyle istediğini biliyordu Lia. Zaten kapıyı açması için zorlamayacaktı onu sadece yanında olduğunu hissettirmek istiyordu.

"Okulda olmayınca bir garip hissettim kendimi, gözüm seni aradı."

Minho kapıya biraz daha yaklaştırdı kendini.

O sırada Chan, "Biz aşağıda bekleyelim, eminim Lia ikna eder onu."

Bayan Soran kafasıyla onaylayıp aşağı inmek üzere Chan'la oradan ayrıldı.

"Ama hep dedim kendime, sabret Lia Minho güçlü biri bu günleri de atlatır ve en kısa zamanda okula döner. Dönersin dimi ? Söz ver bana."

Minho farkında olmadan kafasını salladı.

Lia onu görmese de gülümseyerek,"Ben de öyle düşünmüştüm."

Gülümsemesini yüzünden silip nefesini dışarı verdi.

"Minho, bak biz senin yanındayız. Chan çocuklar, Solbin, ben hatta Wooyoung bile. Kendini böyle salma. Tamam düştüğünü kabul ediyorum ama düştüğün yerden de birlikte kalkabiliriz. O kadın önünde bir engel değil. Sen bu evin oğlusun bu hiçbir zaman değişmeyecek."