Miss Me

Ziek

Ik word wakker in een witte kamer met een vreemde geur.
Over juist dezelfde kamer heb ik van acht gedroomd.
Een onaangenaam gevoel overvalt me.
Het komt toch echt wel goed met Leslie hé?
Een man die ik niet ken komt naast me op bed zitten.
'Gaat het?'
'Bwa'
'Kan ik iets voor je doen?'
Hij vraagt het zo vriendelijk, zou ik het hem vertellen?
Ik kijk hem recht in de ogen.
Wow!
Hij heeft van die ogen waarbij je kunt wegdromen.
Vanbinnen smelt ik helemaal.
'Nnnneee', stotter ik.
'Zeker', vraagt hij en trekt daarbij een wenkbrauw op.
Zo is hij nog knapper!
'Zeker', zegik nu met vastere stem.
Ik ken hem amper.
Dan moet ik toch niet mijn grootste geheim aan hem toevertrouwen.
Toch?
Hij stapt op die en loopt de kamer uit.
'Kom terug', zou ik willen schreeuwen, maar ik doe het niet.
Daar zit ik dan.
Helemaal alleen in een ziekenhuiskamer terwijl ik niet eens ziek ben.
Een traan ontsnapt uit mijn ooghoek.
En nog een.
En nog een.
Nu is het niet meer te stoppen.
Ik huil tot ik helemaal leeg ben.
Ik zou het graag uit willen schreeuwen maar ik ben er te moe voor.
Ik ga terug liggen en sluit mijn ogen.

De deur wordt voorzichtig geopend.
Ik schiet wakker.
Daar staan Leslies ouders.
Ze glimlachen naar me maar ik merk het niet.
Achter hun staat die knappe verpleger.
Ik denk dat ik ondertussen een debiele grijns aan het trekken ben want Leslies moeder vraagt bezorgd of het wel met me gaat.
Volgens mij heb ik het veel te warm voor deze tijd van het jaar en mijn hart gaat als een razende tekeer maar ik zeg niets.
Ik weet namelijk al wat er aan de hand is, ik heb het allemaal al eerder meegemaakt.
met Sander.