Miss Me

De bitch!

Tijdens de les zit ik naast Kaat.
Ze is zowat het meelopertje van de groep maar dat vind ik niet erg.
Ze is tenminste aardig.
Wiskunde was eindelijk gedaan.
Oef!
We verlieten samen het lokaal.
'Wat heb jij nu?' vroeg Kaat.
'Aardrijkskunde van meneer Walrus.'
'Meneer Walrus?'
'Ow,ja' ik leg haar uit hoe het komt dat we hem meneer Walrus noemen.
Het maakt me triest om over Leslie te praten maar het doet me ook goed.
Als we uitgepraat zijn gaat de 2e bel al.
'Tot vanmiddag!'
'Ja, tot straks' schreeuw ik en ik race naar mijn lokaal.

'Aha, wie hebben we hier. Dag Liene, denk je dat je niet op tijd in de les moet zijn of heb je deze keer een goed excuus?'
'Ik zat nog met Kaat te praten meneer'
'Aha, je zat nog met Kaat te praten. Oké, en dan meg je zomaar de les missen. Zet je ju maar op je plaats jongedame, en zeg hetzelfde tegen die vreemde vriendin van je.'
'Ja' knik ik, en ik loop naar mijn plaats.

Ik ren naar de speelplaats, daar heb ik afgesproken met de populaire groep.
Ja, je hoort het goed!
Ik heb iets afgesproken met de populaire groep!
Ik hoor er nu echt bij, het voelt goed om niet meer alleen te zijn.

'Hey Liene!' Mason staat al op de afgesproken plaats.
'Hoi, hoe gaat het?'
'Goed, en met jou?'
'Zo goed als kan op dit moment'
We doen allebij een poging om te lachen maar we weten dat dit niet het moment is.
'Heb je al wat gehoort van Leslie?'
'Nee, ik ga vanavond naar haar toe.'
'Dit moet vast heel pijnlijk voor je zijn'
'Ja, ik red me er wel doorheen'
Hij glimlacht naar me.
Niet zon arrogante glimlach die Mila me altijd schenkt maar een lieven zwoelen glimlach, zo een waar je meteen rode wangen van krijgt.
Ik word snel rood dus hij had het niet echt door.
'Wat is er eigenlijk gebeurt?'
Ik vertel hem het hele verhaal tot in de puntjes.
Dat lucht op.
'Wow, wat erg' zegt hij, met een trouwe puppy blik in zijn ogen.
'Ja, dank je voor het luisteren.'
'Ik heb er zelf om gevraagd, maar ja. Graag gedaan.'
Ik glimlach naar hem en omhels hem.

'Wel! Wat denk je wel dat je aan het doen bent!' gilt Loena.
'Het is niet wat het lijkt', zegt Mason
Tuurlijk, een mega cliché.
Denkt hij nu echt dat ze luistert naar wat hij te zeggen heeft?
Als dat zo is heeft hij waarschijnlijk nog nooit een boek gelezen.
Oh!
Dat heeft hij inderdaad nog nooit gedaan.
'Oh nee, want het lijkt dat jij net met Liene stond de knuffelen!'
'Ow, dan is het wel wat het lijkt'
Grrrrrrr
'Sorry, het betekende niets hoor. Ik wou hem alleen maar bedanken omdat hij naar me luisterde'
Mila was er ondertussen ook bij komen staan: 'Je zou toch ook niet met een leerkracht knuffelen als hij luistert wanneer je een vraag stelt!'
Auwtch, daar had ze een punt.
'Maar aan een leerkracht vertel ik niet over Leslie!'
'Oh, nu snap ik het.
Je verteld Mason je erge verhaaltje zodat hij medelijden krijgt en je eens lekker knuffelt.' sist Mila.
'Is dat waar Liene?' vraagt Mason.
'Natuurlijk niet!'
'Ik geloof haar niet hoor' snuift Loena.
Oh heerlijk, ben ik eindelijk niet meer alleen, is het maar voor een halve dag.
Pfff.
Mila zou nooit veranderen.
Was ik al maar bij Leslie.
Daar was het tenminste stil en rustig.