3 jaar geleden

8 0 0
                                    

Na school gingen we met zen allen op bezoek bij Hanne.
Het was niet bepaald gezellig te noemen maar het luchtte wel op.
Toen ik thuis was ging ik meteen in mijn bed liggen.
Huiswerk maken zou nu toch niet lukken.
Ik staarde naar het blafon.
Aan mijn lamp hangen stofwebben.
Ik zie een spin door de webben klauteren met haar lange dunne poten.
Als ik mij niet zo belabberd had gevoelt stond ik waarschijnlijk al lang op mijn bed te gillen van angst.
Maar het gaat niet.
Er komt geen geluid uit mijn mond.
Er stromen heen tranen over mijn gezicht.
Mijn ledematen bewegen niet.
Ik doe niets.
Behalve aan Hanne denken.
Het beeld dat ze tussen de bomen geklemt zit spookt door mijn hoofd.
Ik voel me ziek.
Als ik nu iets zou doen, zou ik waarschijnlijk kotsen.
De spin komt langs een lange draad naar beneden.
Ik kan mijn vingers terug bewegen, kan weg krabbelen en kan terug geluid maken: 'aaaaaaaaahhhh!!!!!!'

Miss MeWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu