Van verdriet at ik veel te veel van het overheerlijke ontbijt.
Met een volle maag fiets ik naar school.
Mijn vriendengroepje wacht me op aan de schoolpoort.
Oeps!
Ik ben helemaal vergetenvom hen over Hanne te vertellen.
Fuck!
Ze kijken me allemaal raar aan als ik alleen de schoolpoort in rijd.
Ik zet mijn fiets in fietsenstalling en haal mijn boekentas van mijn bagagedrager.
Man, mijn boekentas was zwaar!
Of komt dat alleen omdat ik zo zenuwachtig ben?
Waarschijnlijk omdat ik zenuwachtig ben want ik voel natte plekken onder mijn oksels.
Hopelijk valt het niet te hard op, die vernedering zou ik er nu echt niet bij kunnen krijgen.
Langzaam, misselijk van het vele eten en zenuwachtig om wat ik te zeggen heb, loop ik naar de poort.
'Hey', zeg ik zacht.
'Oh hoi'
'Hoe was het?'
'Waar is Hanne?'
'Ja, daar wou ik het nu net over hebben.' piep ik.
'Wat is er? Hebben jullie ruzie?'
Dat ze dat ook maar durven te denken, ik probeer iets heel belangrijks te zeggen en zij luisteren niet eens.
'Halo, ga je ons nog vertellen wat er is?'
Nu gingen ze echt te ver.
Een wolk van woede kwam omhoog.
Maar dat was niet het enigen dat omhoogkwam.
Daar ging mijn ontbijt.
Ik schaamde me kapot.
JE LEEST
Miss Me
Mystery / ThrillerLiene is een rustig meisje dat al veel heeft meegemaakt. Net als de rest van de klas maakt ze een blog aan. Daarop schrijft ze over wat ze meemaakt en meegemaakt heeft. Ze geeft ook tips voor mode en het leven. Ze gebruikt een pseudoniem waardoor ni...
