Miss Me

Mila

Leslie ligt in coma, haar ademhaling is normaal.
Toch heb ik er geen goed gevoel over.
Ik baal ervan dat ik niet bij haar op bezoek mag gaan.
Ik heb vannacht geen oog dicht gedaan.
Toen mijn wekker ging ben ik meteen naar de badkamer gegaan.
Mijn ogen waren rood en opgezwollen.
Ik zou het toch nooit gecamoufleerd krijgen.
Maakt niet uit, ik wil toch niet naar school.
Ik was mijn gezicht met een washandje en gaan naar beneden.
Ik ga naar de keuken om wat te eten.
Mijn ouders zitten tegen elkaar te concelfoezen.
Wanneer ik binnenkom stoppen ze abrupt met praten.
Ze waren toch niet over mij bezig?
Ik heb geen zin om nieuwsgierig te doen.
Ik neem het pak melk uit de koelkast en ga aan tafel zitten.
'Moet ik vandaag naar school?', smeek ik.
'Van mij niet', zegt mama.
'Ik vind dat je moet gaan, dan kan je je gedachten een beetje verzetten. Dan mis je trouwens ook geen les.'
Uch!
Waarom moest papa toch altijd zo streng zijn.
Maar ja.
Niets aan te doen.
En zo maak ik me dus klaar voor school.
Vandaag fiets ik niet met Leslie naar school.
Hoe kan het ook.
Het voelt vreemd dat ze niet naast me rijd.
Op school aangekomen stuurt iedereen me van die rare meedelevende blikken.
Het nieuws is hier als een lopend vuurtje rondgegaan.
Ik probeer er zo onopvallend mogelijk vandoor te gaan.
Ik wil net mijn klaslokaal binnenlopen als het populaire groepje voorbij loopt.
'Hey Liene, waar is die gekke vriendin van je?'
Ik kijk hun vreemd aan.
Menen ze dit nu?
Of zeggen ze dit alleen maar om mij te dissen.
Wat zou Leslie nu zeggen?
Oké, sterk blijven Liene.
Je moet je niet laten kennen.
Ik recht mijn rug en zeg op kalme toon dat ze in het ziekenhuis ligt.
Hun gezichtsuitdrukking verandert niet.
Ik wist wel dat ze het al wisten.
Dan legt Mila haar hand op mijn schouder.
'Gaat het?' vraagt ze.
Die kant heb ik nog nooit van hun gezien.
Ik trek mijn schouders op.
Mila glimlacht vriendelijk naar me.
'Als je het erover wilt hebben mag je altijd langskomen', en weg is ze.
Verward loop ik de klas in.
Ik kies een bankje uit en zet me.
De mevrouw kijkt naar me maar zegt verder niets.
Ze begint met de les over euhm?
Ik let eigenlijk niet op.
Ik kan alleen maar denken over wat er net is gebeurd, en ook aan Leslie, hoe zou het met haar gaat.
Zou ze al wakker zijn?
De rest van voormiddag loopt ongeveer hetzelfde.