Eindelijk buiten het bos, belde ik aan bij het eerste huis dat ik tegen kwam.
Niemand deed open dus ging ik naar het volgende huis .
Daar had ik meer geluk, er werd opengedaan en ik vroeg beleefd of ik de telefoon even mocht gebruiken.
'Waarom?' vroegen de mensen argwanend.
Dus moest ik wel vertellen wat er aan de hand was.
De mensen belden onmiddellijk naar het ziekenhuis.
De man ging met me mee het bos in en de vrouw zou hier wachten op de ziekenwagen en de brandweer.
'Wacht' zei de vrouw,' Neem deze bol wol mee, dan vinden we jullie terug.'
En zo gingen ik en de man het bos in op zoek naar Hanne.
We spanden onze weg af met de wol en praten onder weg een beetje met elkaar.
Toen we eindelijk waren aangekomen bij Hanne, onderzocht de man de bomen en Hannes wonden.
Veel zou hij niet kunnen doen zonder hup, dus moesten we wachten.
Hannes ademhaling ging steeds onregelmatiger e ik begon me echt wel zorgen te maken maar Hanne beweerde dat het wel lukte.
Ik vroeg Hanne hoe het kwam dat ze zo diep in het bos was gelopen.
'Ik zag een vos ' , zei Hanne 'En ik probeerde hem achterna te gaan maar hij verdween en ik wist de weg niet meer terug.'
Wat had ik toch medelijden met haar, ik hoopte echt dat alles goed zou komen.
JE LEEST
Miss Me
Mistero / ThrillerLiene is een rustig meisje dat al veel heeft meegemaakt. Net als de rest van de klas maakt ze een blog aan. Daarop schrijft ze over wat ze meemaakt en meegemaakt heeft. Ze geeft ook tips voor mode en het leven. Ze gebruikt een pseudoniem waardoor ni...
