3 jaar geleden

14 1 0
                                    

Ik ging naast Hannes ouders op een stoel zitten en keek Hanne onderzoekend aan.
Als ik niet Hannes borst af en toevomhoog zag gaan zou ik waarschijnlijk denken dat ze dood was.
Zo bleek is ze.
Haar moeder kijkt haar met betraande ogen aan.
Haar vader zit alleen maar op zijn gsm.
Ik hoor het stille tikken van de regen.
Plots kijkt Hannes moeder me strak aan.
Haar hele gezicht is op mij gericht maar haar ogen staan afwezig.
'Bbbbeloof me dat jullie nooit meer zo iets doms gaan doen.' snikte ze.
'Wees gerust, dat heb ik mezelf ook al beloofd.'
Hanne opende haar ogen.
'Mama', ontsnapte er uit haar lippen.
Hannes moeder sprong naar Hannes bed en knielde naast haar neer.
'Ja, lieve kind'
'Is dit de hemel?'
Een minuut lang was alles stil.
Toen begon haar moeder verschrikkelijk hard te huilen.
Haar vader moest haar de kamer uit sleuren.
Ik en Hanne bleven alleen achter.
Ze keek me vragend aan.
'Nee' antwoordde ik 'dit is het ziekenhuis.'

Miss MeWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu