Ik moet echt even kalmeren.
Ik pak mijn jas van de kapstok en ga naar buiten.
Het is avond en het is donker.
Van elk geluidje schrik ik.
Een groepje jongens kijkt me aan en ik begin sneller te lopen.
Naar het ziekenhuis.
Naar Hanne.
Ik stap de kamer binnen.
Hij is blauw en ruikt naar medicijnen.
Niet dat dat veel uitmaakt.
Ik ga op een van de stoelen naast het bed zitten.
Naast Hannes vader.
'Hey'
'Hoi'
'Is er al nieuws?'
'Bwa, niet echt'
'Hmm'
Hij schraapt zijn keel.
'Het zal niet lang meer duren voor Hannes operatie'
'Wat?!'
'Ik weet dat het plots is maar het moet ooit gebeuren, liever een beetje vroeg dan te laat'
'Oké', knik ik.
Dit had ik niet zien aankomen.
Ik hoop maar dat alles goed gaat.
'En...
Weten jullie al wanneer ze geopereerd wordt?'
'Over een paar weken, maanden.'
Dat duurt gelukkig nog even, dan kan ik wennen aan het idee.
'Meneer?'
'Ja Liene?', het voelt raar dat hij me bij naam noemt.
'Zou u me even alleen willen laten met Hanne?'
'Nou euhm, ben je daar zeker van?'
Ik knik ja.
'Oké, tien minuten. Ik wacht op de gang.' hij opent de deur en kijkt nog even achterover 'En noem vervolgens maar David'.
'Oké', lach ik.
JE LEEST
Miss Me
Mystery / ThrillerLiene is een rustig meisje dat al veel heeft meegemaakt. Net als de rest van de klas maakt ze een blog aan. Daarop schrijft ze over wat ze meemaakt en meegemaakt heeft. Ze geeft ook tips voor mode en het leven. Ze gebruikt een pseudoniem waardoor ni...
