Miss Me

3 jaar geleden

Ik word wakker na een half uurtje.
Ik spring meteen op de fiets om Hannes ouders uit te horen over wat er nu allemaal met Hanne moet gebeuren.
Ik bel aan en wacht.
1 tel
2 tellen
5 tellen
10 tellen
20 tellen
1 minuut
2 minuten

"Ieehhh", doet de deur die waarschijnlijk al niet meer geolied is sinds de prehistorie.
'Dag Liene.', zegt David.
'Hey'
'Kom binnen', zegt hij.
We lopen naar de woonkamer waar Hannes moeder al klaar zit met koffie en taart.
'Hey', zegt ze.
'Hoi', zeg ik.
En ik ga zitten.
'Euhem', zegt David:'Hoe gaat het ermee Liene?'
'Het is wel al beter geweest.', antwoord ik waar door Hannes moeder een mislukte poging doet om te glimlachen.
'Ik denk dat we daar allemaal wel over kunnen meepraten.', knikt ze.
'Dus...', zeg ik.
'...om hoe laat word Hanne geopereerd'
'Donderdagavond om 6u'
'Oké'
Het blijft stil.
'Hoe...hoe groot is de kans dat ze het niet overleefd.
'2%', ik schrik van het antwoord van Hannes moeder. Er dus kansbdat Hanne dit niet overleefd.
'Maar we moeten sterk blijven. Hanne leeft nu en dat zal ze ook doen na de operatie.', zegt David.
Zijn antwoord stelt me gerust maar toch voel ik me nog niet super.
'Moet je ook een tasje koffie?', vraagt Hannes moeder.
'Ja mevrouw, dat lijkt me lekker.'
'Noem me maar Roos'
'Oké', zeg ik.
Ik kijk naar David die al bijna de helft van de taart heeft opgegeten.
Roos roept vanuit de keuken'Ik weet dat er niets te vieren valt maar pak toch maar een stuk taart voor David hem helemaal opheeft!'
Dankbaar pak ik een stuk taart en geniet ik er samen met mijn kopje koffie van terwijl ik nadenk over van alles en nog wat.

Als ik op mijn horloge kijk schrik ik me rot.
Zo laat al!
'Bedankt voor alles maar ik denk dat ik maar eens moet gaan anders kom ik te laat voor het eten.', zeg ik.
'Dat is goed Liene, we vonden het leuk dat je er was. Tot ziens', zegt Roos.

Het waait een beetje terwijl ik naar huis fiets.
Dat vind ik niet zo erg want het maakt mijn hoofd lekker fris.
Rustig fiets ik naar huis terwijl mijn haren door de wind waaien.