Miss Me

Groetjes Miss Me

Tijdens de les kan ik mijn aandacht er niet bij houden.
Er is ook zoveel om aan te denken.
Met mijn lievenlingspen zet ik krbbels aan de kant ban mijn schrift.
En dan...
...dan...
...
Gaat de bel!!!
Ik race de deur uit, haal mijn fiets van het slot en fiets razendsnel naar huis.
Daar gooi ik mij op mijn bed en begin te huilen.
Is er één persoon op heel de wereld die dit ook heeft meegemaakt en dat dan ook heeft overleefd?!
Op mijn bureau lonkt mijn laptop verlijdelijk.
Heel even dan.
Ik zet me aan mijn bureau en open mijn blog.
Hmm, wat zou ik er als eerst opzetten?
Ik ga even kijken op Leslies blog.
Hmm, zij zet er alles op over haar eigen leven maar dan gekker.
Oké, mijn eigen leven.
Dat moet interessant genoeg zijn.
Laten we beginnen bij het begin.
Nee, dat ligt te gevoelig.
Zeker op dit moment.
Dan euhm vandaag?
Heb je ooit al eens zo veel aan je hoofd gehad dat school er echt niet meer bij kon.
Dat je helemaal geen zin had om naar school gaan, zelfs niet voor je vriendinnen.
Met die gedachten in mijn hoofd werd ik vandaag naar school gestuurd.
Oké, de eerste zin is al geschreven.
Het werd de meest verwarrende dag uit heel mijn leven.( en als je mijn leven kent zou dat feit op zich al verwarrend zijn)
Ik moet lachen om mijn eigen domme grapje.
Mijn vriendin kon vandaag niet op school zijn.
Ik zal maar niet vertellen waarom, misschien later.
Dus kon ik helemaal alleen naar school fietsen, niet dat het op school veel beter werd.
Het populaire groepje gaf me veel aandacht, ik wist alleen niet of ik het wel leuk moest vinden.
De les ging vermoeiend, ik kon mijn hoofd er amper bij houden. Ik dacht aan van alles en nog wat, alles was dan ook zo verwarrend.
Toen de middsgbel ging sprong ik een gaat in de lucht.
Maar het lachen was me al snel vergaan.
Ik had niemand om mee te eten.
In mijn ukkie ging ik naar de cantine.
Met mijn bord vol liep ik alle tafels langs. Ik had geen zin om alleen te zitten, maar zomaar ergens bij gaan zitten is nogal raar.
In het midden van de cantine sta ik rondjes te draaien omdat ik niet weet waar ik moet gaan zitten. Ik word duizelig en stop met draaien.
Een hele boel ogen stonden op mij gericht.
Ik schaamde mij kapot!
Alsof dat nog niet erg genoeg was wenkte het populaire groepje me ook nog, en wonder boven wonder...
... Ze waren aardig!!!
Nu denk je vast dat ik dit allemaal verzin, maar ik zweer met mijn hand op mijn hart, dat dit niet verzonnen is.
Vriendelijke groetjes Miss Me