13

60 16 4
                                        

ටේහියුන් ඊළඟ දවසෙත් ඇකඩමි එකට ආවෙ නැති වුනාම මන් බයවුනා. මන් එයාට එන්න එපා කියලා තහංචි දැම්ම එක ඇත්ත. ඒත් එයා මුරන්ඩුකමට ආවානෙ. ඒත් ඊයෙ වුණ රන්ඩුව නිසා අද ආවෙ නැද්ද කියලා මට සැක හිතුනා.

"හෙලෝ.. "

"කවුද මේ.."

මන් කෝල් කරලා වෙන කෙනෙක් ආන්සර් කලාමයි මට මතක් වුනේ ඒක ටේහියුන් ගෙ හියුන්ග් ගෙ ෆොඉන් එක කියලා.

"මන්.. ආ.. මන් ටේහියුන් ගෙ යාලුවෙක් එයා ඉන්නවද.. "

"ඔච්චර ලොකු කටහඬක්?.. අනික ටේහියුන්ට මන් දන්න තරමින් යාලුවෝ නැහැ. මොකද්ද වෙන්න ඕනෙ. "

එයා හරිම වස මනුස්සයෙක් වගේ කතාකලේ ගහගන්න වගේ වගේම හදිස්සියෙන්. තප්පරේට වචන දහයක වේගෙන් කතාකරන්නෙ.

"අ.. ආ.. මන්.. අපි ලගදි මුන ගැහුනෙ."

"ම්ම්.. එහෙමද. ඒත් ටේහියුන් නම් මේ වෙලාවෙ ගෙදර .මන් මේ වැඩට ඇවිල්ලා ඉන්නෙ. ඔය ළමයාට ඕනෙ නම් හවසට ගන්න.මට වැඩ තියනවා. මොකට මේ කොල්ලා ඉස්කෝලෙ යාලුවන්ට මගෙ නම්බර් එක දෙනවද මන්දා"

එයා කෝල් එක කට් කලා.

ලමයා.. ? මට ලමයා කිව්වද එයා. මන් ලමයෙක් වගේද. හහ් ටේහියුන් ගෙ යාලුවෙක් කිව්වම මන් ලමයෙක් කියලා හිතන එක සාධාරණයි නෙ.

ටේහියුන් ගැන හිතනව ඇරෙන්න මට එදා වෙන වැඩක් තිබ්බෙ නෑ.

"ආව්..... "

ලමයෙක් කෑ ගහපු සද්දෙට මාව කල්පනා ලෝකෙන් එලියට ආවා.

"මොකද වුනේ.."

"මෙයා මගෙ කකුල පෑගුවා."

එතන රණ්ඩු බේරන්න මගෙ කැමැත්තක් තිබ්බෙ නැති නිසා මන් හැමෝටම බැන්න එක කලේ.

ගෙදර ගිහිල්ලත් සෝයුන් එක්ක පුරුදු විදියට මොකක් හරි වැඩක් නැති හේතුවකට රණ්ඩු කරගෙන මගෙ කේන්තිය ඇවිස්සුනේ කේන්තිය සූබින්ගෙ පිටිනුත් යන්න ඇරලා.

"හෝසොක්.. පිස්සුද ලමයට අත උස්සන්න හදන්නෙ.. මොලෙ නරක් වෙලාද උබේ "

මට හිතාගන්න බෑ මන්සූබින්ට අත උස්සන්න හැදුවා කියලා. අප්පායි අම්මායි මට හොඳටම දොස් කිව්වා. සෝයුන්ටත්.

HUG ME - Vhope [Completed]حيث تعيش القصص. اكتشف الآن