HUG ME - Vhope [Completed]

23

"හියුන්ග්... නැගිටින්න... ඔයා දැන් ගෙදර යන්න.. "

මාව ඒ කටහඬින් ඇහැරුනා. මන් මෙච්චර වෙලා ටේහියුන් ගෙ උරහිසේ ඔලුව තියන් නිදාගෙන කියලා තේරුම් ගියාම මට ලැජ්ජත් හිතුනා. මගෙ අනික් පැත්තෙ සොක්ජිනුත් වාඩිවෙලා හිටියා. ලමයව හොයන්න කියලා ආව මම තැන් තැන් වල නිදාගත්තම හරියනවද.

"මන් ... මන් සූබින්ව හොයාගන්න ඕනෙ."

මන් තදියමෙ නැගිට්ටාම සොක්ජින් මගෙ අතින් ඇදලා ආයෙ වාඩි කෙරෙව්වා.

"සොක්ජින් ශි.. ඔයා දැන් ගෙදර යන්න. ඔයා නිදාගන්න ඕනෙ. ආ මේක ගන්න. මේක කාලා මේකත් බීලා.. ගෙදර ගිහින් නිදාගන්න. හෙට උදේට අපි බලමු සූබින් ගැන. ගොඩක් විට කවුරුහරි සූබින්ව දැකලා පොලිසියට බාරදෙයි හෙට වෙද්දි. "

සොක්ජින් මොනාහරි කෑම පාර්සලයකුයි කොෆි කෑන් එකකුයි මගෙ අතේ තිබ්බා.

"මට මේ දේවල් ඕනෙ නෑ. මන් සූබින්ව හොයාගන්න ඕනෙ. එයා නැතුව මන් ගෙදර යන්නෙ කොහොමද.. ඔයාලට තේරෙන්නෑ... "

"හියුන්ග්.. ඔය විදියට ඔයාට තව කොච්චර වෙලා හිටගෙන ඉන්නවත් පුලුවන් වෙයිද දන්නෑ... උදේ ඉඳන් මහන්සි වෙලා දැන් තවමත් කෑමක් බීමක්වත් නැතුව පාරපුරා ඇවිද්දලා ඔයා කොහොමද ඔහොම ඉන්නෙ.. යමු අපේ ගෙදර.."

ටේහියුන් එහෙම කිව්වට සොක්ජින් ටේහියුන් දිහාවට අමුතු බැල්මක් දැම්මා.

"ටේටේ..! "

"ඇයි... "

"මුකුත් නෑ.. සොක්ජින් ශි. කරුනාකරලා දැන් ඔයා යන්න. අපිට තවත් මෙතන ඉන්න බෑ. එහෙම කියලා අපිට බෑ ඔයාව මෙහෙම දාලා යන්නත්."

"ඔයාලා යන්න. මන්සූබින්ව හියාගෙනමයි ගෙදර යන්නෙ. අනිත් එක ඇයි සොක්ජින් මන් ගැන හිතන්නෙ. ඔයා කිව්ව දේවල් ඒ විදියටම වෙයි.. බය වෙන්න එපා. සූබින්ව හොයාගත්තට පස්සෙ මන් හැමදේම හරිගස්සන්නම්.. "

මට අමතක වුනා ටේහියුන් එතන ඉන්නවා කියලා. ටේ මැද්දෙන් අනලා ඇහුවා සොක්ජින්ගෙන් මොනද එයා මට කිව්ව දේවල් කියලා. අපි දෙන්නගෙම උත්තරයක් ලැබුනෙ නැතිතැන එයා මූන එල්ලගත්තා.