HUG ME - Vhope [Completed]

32

Hoseok's pov

"සූබින් දවසක ඔයාට වෛර කරන්න ගනී හියුන්ග්! ඊට කලින් හරි තීරණයක් ගන්න! "

කුකී කීවෙනි වතාවටද මන්දා එකම දේ කියද්දි මන් කේන්ති අරන් කෝල් එක කට් කලා. ඒත් එයාගෙ වචන මට නිදාගන්න දුන්නෙ නෑ. මගෙ තුරුලෙ නිදාගෙන ඉන්න සූබින් දිහා බලාගෙන රෑ පුරාම මන් කල්පනා කලා.

"සූබින් ඔයා දවසක එහෙම වෙයිද "

"ඔම්මා.. "

සූබින් නින්දෙන් උත්තර දුන්නෙ ඒ වචනෙන්ම විතරයි. අන්තිමේ එයා ඇඟිල්ල කටේ ගහගත්තා නින්දෙන්. වෙනදා වගෙ මට එයාගෙ ඇඟිල්ල කටෙන් අයින් කරන්න ඕනෙ නෑ කියලා හිතුනා. දැන් එයා ඔම්මාව අහන එකක් නෑනෙ.

මන් හිතන්නෙ මන් නිදාගත්තෙම නෑ. පැයක්, පැය බාගයක්. උදේම සූබින් ඇඳ තෙමලා මාව පාන්දරම ඇහැරුනා. එයා ඒ පුරුද්ද ගොඩක් දුරට මඟ ඇරගෙන තිබුනත් ඉඳලා හිටලා එහෙම වෙන අවස්තා තියෙනවා.

"සූබින්! .. "

මන් ටිකක් සැරෙන් කතාකලේ. එයා අඬන්න මූණ හදාගද්දි මට තේරුම් ගියා මන් එයාට සැර වෙන එක වැරදී කියලා.

"කමන්නෑ... අඬන්න එපා. මන් මුකුත් කිව්වෙ නෑනෙ.. "

එයා මන් වෙනදා වගේ බනියි කියලා හිතලාද මන්දා අඬන්න ගත්තා දිගටම. මන් මොනදේ කිව්වත් අඬන එක නවත්තන්නෙත් නැති එකේ අඬද්දිම මන් එයාව වොශ් කරලා ඇඳත් අස් කරලා ආයෙත් එයාට නිදාගන්න දුන්නා. අඬලා අඬලා මහන්සියට වෙන්න ඇති එයා ආයෙම නිදාගත්තා. ඒත් මම, මම නිදාගත්තා ඇක්ඩමි එකට ගියාට පස්සෙ.

මහ සද්දෙන් සින්දුවකුත් ප්ලේ වෙද්දි ළමයි ඩාන්ස් කරද්දි, මන් ලැජ්ජ නැතුව පුටුවෙ ඉඳගෙන නිදිකිරා වැටුනා.

"අහ්.. ඔයාලා පොඩි විවේකයක් ගන්න ළමයි"

මට විවේකයක් ඕනෙවට මන් එයාලට විවේකයක් දුන්නා. ඒ අතරෙ ටේහියුන් මගෙ ළඟට ආවා එයාගෙ ලොකු වතුර බෝතලෙත් අරගෙන. එයා ඒක ඇරලා මගෙ දිහාවට දිග් කලාම මන් නොදැක්කා වගේ ඉන්න හැදුවට ඒම ඉන්න වුන්නෑ.

"හියුන්ග්! වතුර ටිකක් බොන්න එතකොට නිදිමත නැති වෙයි."

"මට නිදිමතක් නෑ. ඕකත් අරන් යන්න මෙතනින්."