Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Fotoğraf aşırı güzel değil mi????
***
98
99
100...
Gözlerimi korkarak açtım. Bir kez daha başaramamış olmayı kabul edemeyecektim. Yıllardır her gece ardı ardına deniyordum ve hepsi de başarısızlıkla sonuçlanıyordu. Ancak bu kez öyle olmadı, çünkü bekleme odamdaydım. Sarı duvarlar ve cips kokan bu yeri görmek beni tarif edilemez bir şekilde mutlu etmişti.
Birkaç dakika beklediğimde ileride bir kapı belirmişti. Ellerim titriyordu, ve bence bu gayet de normaldi. Titreyen ellerimi dizginlemek için derin bir nefes aldım ve kapının tokmağını çevirdim. Hafif bir gıcırtıyla aralanan kapıdan süzülen beyaz ışık beni kendime getirdiğinde bir yatağın üzerindeydim.
Kendi yatağım olamayacak kadar yumuşak olan bu yatağın kime ait olduğunu merak ettim. Etrafımda sesler vardı. Kulaklarım uğulduyordu. Başım deli gibi zonkluyordu, elimi kafama götürdüğümde bir bandaj hissettim. Ne? Gelirken yara mı almıştım? Gözlerimi araladığımda karşımda çapulcuları gördüm.
Karşımda çapulcuları gördüm! Heyecanla kalkmaya çalıştım ama sırtıma yoğun bir acı girmiş ve yatmaya zorlamıştı. Pekâlâ, bekleme odama ulaşmıştım ama bu gerçekten başardığım anlamına gelmiyordu değil mi. Heyecanım bu yüzdendi. Gerçekten de gelmiştim. James uyandığımı farkedince utangaç bir şekilde güldü.
"Günaydın Mare!" Bu evrende abim olması gereken çocuğun karşımda utangaç bir şekilde durmasını anlamamıştım. Ve aşırı heyecanlı görünüyordu. Yan tarafta bana utangaç bir şekilde bakan Remus yatıyordu. Neler olduğunu azıcık kavramıştım aslında. Ben bu evrene geçmeden önce Mare -yani ben- kurt adam olan Remus'a rastlamış olmalıydı.
Ancak James'in bakışlarını çözememiştim. Tanrım, onun abim olması gerekmiyor muydu? Neden bana öyle bakıyor? Sirius ona serseri bir şekilde gülümsedi. Onların fanların hayal ettiği şekilde görüneceğini yazmıştım, ama bazı kısımlar dışında sevgili scriptim beni yarı yolda bırakmıştı. Abim olması gereken James ne kadar sevimli görünse de bu şekilde bakması tuhaf hissettiriyordu.
Hafifçe doğruluğumda ileride ki aynadan yansımam gözlerime çarptı. Ne? Kızıl saçlar mı? Bu bir şaka mı? Euphemia Potter kızıl saçlı değildi. Eh, bu durumda James ile kardeş olmadığımız kesinleşmiş oluyordu. Burada neler döndüğünü anlayamıyordum. Kapı sertçe açıldığında elinde yemek tepsisiyle dalan Lily'i gördüm.
Benim uyanmış olduğumu görünce neredeyse tepsiyi düşüyordu. Ancak son anda masaya koydu ve yanıma koşup bana sarıldı. Neler oluyor tanrı aşkına?
"Aptal!-" kafama vurmasaydı iyiydi, "Gece dışarı çıktığın için başına bunlar geldi." Acıyla yüzümü buruşturunca pişman oldu, "Afedersin. Unutmuşum." Neler olduğunu anlamıyordum. Sanırım Lily ile kardeştik ve James ona aşık olması gerekirken bana aşık olmuştu. En iyisi herşey açığa kavuşana kadar deli taklidi yapmaktı.
