Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Artık uyarı vercem Smut diye, başka türlü okunmuyor, siz varya siz az değilsiniz hee. Neyse yalan yok bizde. Smut var cidden wjfjfjejejfjej alın tepe tepe okuyun.
***
Metal oklarını cilalıyordun. Geçen gün ki görevden dolayı bir hayli paslanmıştı. Özel gücün ateşti. Okların ucundaki fitili yakıp atıyor ve rakiplerini yere seriyordun. Tabiki bu ateş, demir oklarının paslanmasını hızlandırıyordu. Okların senin çocukların gibiydi. Tıpkı Diego gibi.
Dövüş eğitimlerinizi küçüklüğünüzden beri birlikte almıştınız bu da sizin neredeyse aynı olmanıza sebep olmuştu. Babanız sizin hep kardeş olduğunuzu söylesede ona karşı duygularının olmasını engelleyememiştin. Biyolojik olarak kardeş değildiniz sonuçta. Orada kardeşin olarak gördüğün iki kişi vardı. Vanya(3. Sezon ile alakalı olmadığı için) ve Allison. Five zaten henüz yeni gelmişti. Klaus ayrı bir alemde, Luther ile ise asla o kadar yakın olamamıştınız. Her biriniz kardeş olmaktan çoğu zaman uzaktınız.
Oklarını zımpara ile düzeltirken elinden ısı dalgası yayılıyor ve okun demirini yumuşatıyordu. Bu yüzden oklardaki paslardan kurtulman kolaylaşmıştı. Arkadan ayak sesleri duyduğunda kimin geldiğine bakmaya gerek duymadın. Burası sadece iki kişi içindi ne de olsa.
"O okları temizlemekten asla bıkmıyorsun değil mi?" Dedi Diego sanki bıçaklarını hiç temizlemiyormuş gibi. İçinden kıpır kıpır olsanda her zaman ki gibi bunu hiç belli etmedin ve ona gözlerini devirdin.
"Bana öyle bakma Eight." Sana asla ismin ile seslenmezdi. Bu hep tuhafına giderdi çünkü diğer herkese ismi ile seslenirdi. Tabi Five dışında herkese.
"İşin gücün yokmu Diego? Git başkası ile uğraş." Sen herkese karşı soğuk duvarlara sahiptin. Birtek Vanya ve Allison biliyordu göründüğün gibi olmadığını. Ateş güçleri olan birinin soğuk olması hepsine tuhaf gelirdi.
"Senden daha iyi sinir edebileceğim birtek Five var ama o şuan da meşgul." Oklarını yerine koydun ve kafanı ona çevirdin. Kolların birleşmişti, "Bende meşgulüm gördüğün üzre." Bu genelde sinirlendiğin zaman yaptığın bir hareketti. Yüzündeki gamzesi hafiften belli oldu, "Ama işin bitmiş görünüyor." Koluna vurup odadan çıkmaya yöneldin. Kolunu tuttu ve seni durdurdu.
Ona sorar gözlerle bakıyordun. Kalbin çıkacak gibiydi ama gözlerin boş bakıyordu, "Neden sürekli böylesin? Babamdan dolayı soğuk olduğunu düşünürdüm eskiden ama o artık öldü değil mi? Böyle olmanı gerektirecek ne var?" Kalbin depar atıyordu adeta. Neden bunu sormuştu ki şimdi?
"Bu bir savunma mekanizması Diego. Allison ve Vanya'ya karşı böyle değilim. Demek ki sana güvenmemi gerektirecek birşey yapmamışsın." Kolunu ondan çekip oradan çıktın ve odana gittin. Beynin ve kalbin başka konuşurken ağzın başka şeyler söylüyordu. Ona tabiki de güveniyordun ama senin için çabalamasını istemiştin. Senden bir adım bekliyordu. Az çok senden hoşlandığını tahmin ediyordun ama o senden bir adım bekliyordu ve bu işi çıkmaza sürüklüyordu. Sen asla ilk adımı atmazdın.
