Chapter 7

60 3 0
                                    

There are a lot of people who experienced time traveling in the future like Hunter Winston. But some of them came here by choice and the others gets stuck in here.

there is a saying that once you time travel in the future you can never go back from the past but when you chose to stay your memories will vanish and they will gradually disappear.

You can only meet the person twice and love them twice but in the third time it will be a different story.

But why do people from the past keep on traveling in the future?

He was looking at the mirror where he can see what Hunter is doing. He can see how happy and alive he is he can see it from his eyes and how he smiled at the lady.

Once Hunter realize everything his memories will vanish and continue to live a normal life like everyone else.

MIN HYE got discharge from the hospital but she still have to take a rest for the mean time so she have no choice and Anna will help her to do the rest of her work.

"Anna I can still work through online hindi naman ako nastroke or what kailangan ko din kumilos kilos dahil baka malugi ang kumpanyabko dahil sayo?" Ani ni Min Hye.

"Alam mo napaka ungrateful mo talagang babae ka ikaw nga yung tinutulungan nanlalait kapa dyan. Wala na bang maibabait pa yang bibig mo ha?" Inis na sabi ni Anna.

"Kailan ba bumait ang bibig ko sayo?" Sarkastikong sabi ni Min Hye.

"Hindi ko alam kung bakit naging kaibigan kita." Ani ni Anna sabay irap kay Min Hye.

Pagkatapos ligpitin ni Anna ang mga gamit ni Min Hye ay nagpaalam na siya para umalis.

"Okay, ingat ka." Ani ni Hunter.

Habang nakaharap si Hunter sa laptop niya ay si Min Hye naman abala sa cellphone niya habang kausap ang manager niya sa telepono.

"Oo na mag papainterview na ako kaya pwede kana kumalma." Ani ni Min Hye.

[Good I'll set an appointment tomorrow!] Ani ng Manager niya mula sa kabilang linya.

Hindi na pinatagal pa ni Min Hye ang usapan nila ng manager niya dahil binabaan na niya ito ng tawag saka bumaling ng tingin kay Hunter.

"Akala ko ba mag papahinga ka." Ani ni Hunter.

"Hindi naman ako nalumpo or what noh." Ani ni Min Hye. Hunter stopped working on his laptop and look at Min Hye.

"Kahit na. Kailangan mo pa din mag pahinga." Ani ni Hunter.

"Whatever Hunter kailan kapa naging concern sakin." Ani ni Min  Hye.

"Ngayon." Sagot naman ni Hunter.

"Oh talaga ba? Ang akala ko pa naman sa mga pogi ay cold hearted person." Ani ni Min Hye.

"Except for me." Ani ni Hunter.

"Yup kasi hindi ka naman gwapo." Ani ni Min Hye at nangaasar na nginitian si Hunter.

"Kung alam ko lang na ganito ang igali ng taong tumulong sakin edi sana hindi na ako nag patulong hays nag kautang na loob pa ako." Ani ni Min Hye.

"Mag pasalamat kapa nga dahil tinulungan kita." Masungit na sabi ni Min Hye.

"Huwag kang mag alala I'll treat you to dinner kapag sumahod na ako." Ani no Hunter.

"Okay deal!" Ani ni Min Hye at kaagad na nag bago ang mood nito dahil biglang sumilay ang matamis na ngiti nito.

"You look beautiful when you smile mas bagay sa iyo kesa sa panay irap ka." Ani ni Hunter habang nag babasa ng libro at nakadekwatro.

"Hays mga lalake talaga ang tamis mag salita." Bulong ni Min Hye sa hangin atsaka dumiretso sa kwarto niya.

UNTIL WE MEET AGAINTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon