UNTIL WE MEET AGAIN

Chapter 10

PAGKABABA ni Min Hye ng eroplano ay kaagad siyang dinumog ng mga reporters at fans niya. Panay ang pag flash ng mga camera kaya naman sinuot niya ang shades niya at nagmamadaling mag lakad habang nasa mag kabilang gilid naman niya ang mga guard.

Ng makalabas siya ng airport ay napapalibutan siya ng mga photographers kaya naman saglit siyang huminto para makuhanan siya ng litrato.

Pagkatapos ng ilang shots ay dumiretso na siya sa sasakyan niya.

"Saan po tayo ma'am?" Tanong ng driver niya.

"Diretso po tayo sa bahay kuya Erik." Ani ni Min Hye, habang nasa byahe sila ay umidlip muna siya.

NAGISING si Min Hye na nasa kwarto na siya kaya naman ipinagtaka niya kung si kuya Erik ba ang nag buhat sakanya kaya bigla naman siyang kinabahan.

Napatingin naman siya sa bintana ng kwarto niya. Madilim ang kalangitan at malakas ang ulan na sinamahan pa ng malakas na kulog.

Walang ayos ayos siyang lumabas ng kwarto at ng may narinig siyang tunog mula sa labas ng bahay niya ay kaagad siyang lumabas.

"Magnanakaw!" Sigaw niya. Napaigtad naman siya ng makita kung sino ang nasa harapan niya.

"H-hunter..." bulong niya sa pangalan nito.

"Hi." Maikling tugon ni Hunter. Hindi pa din makapaniwala si Min Hye kaya naman para siyang naistatwa sa pwesto niya at hindi gumagalaw kaya naman si Hunter na ang nagkusang lumapit sakanya. "How are you?" Tanong sakanya ni Hunter.

"I... I'm fine." Ani ni Min Hye. She stared at Hunter's face just to make sure that she is not dreaming again about him.

Ngumiti naman si Hunter sakanya. He gently pats Min Hye's head while looking at her. Hindi niya alam kung bakit hindi niya magawang iiwas ang pagtitig sa mga mata ni Hunter.

"Where have you been?" Tanong ni Min Hye. "Why did you suddenly disappear? It's been a week." Ani ni Min Hye.

"It's been a week?" Hindi makapaniwalang tanong ni Hunter na tinanguan naman ni Min Hye. "I thought it was a month ago." Mahinang sabi ni Hunter.

Kumunot naman ang noo ni Min Hye. "Saan kaba nanggaling? Alam mo bang pinahanap pa kita sa mga guard? Did you know how worried I was? When I have to go to korea I didn't lock my door for you..." hindi alam ni Min Hye kung paano niya nasabi ang mga 'yon at kung saan siya humugot ng lakas para sabihin ang mga katagang binitawan niya.

She breath heavily and look at Hunter's eye. "I'm waiting for your return... I don't know why but I was waiting and hoping at the same time." Ani ni Min Hye.

Hunter didn't response. in the contrary, he looks surprised. "I'm sorry. I can't tell you where I went. It's complicated to think." Ani ni Hunter.

Tumango tango naman si Min Hye tsaka walang imik na pumasok sa loob.

"When did you come?" Tanong ni Min Hye kay Hunter. "A while ago. I was the one who carried you to your room." Ani ni Hunter.

Tumango tango naman si Min Hye. "Thank you." Ani niya. "No problem." Ani ni Hunter.

Nakaupo silang dalawa sa sofa pero magkahiwalay. Ang awkward ng atmosphere nilang dalawa at buti na lang binasag ni Hunter ang katahimikan sa pagitang nilang dalawa.

"How was your trip in korea?" Tanong ni Hunter.

"It was fun. I met my family and does my work." Ani ni Min Hye.

"You should visit them more often." Ani ni Hunter. "I know but I have a lot of work to do." Ani ni Min Hye. Tumango tango naman si Hunter sakanya. "So, did you already solve your issue?" Sunod namang tanong ni Hunter sakanya.

Tumango tango muna siya bago tumugon. "Oo naman, clear na clear na siya sa lahat." Ani ni Min Hye. "Thats's good, No more stress huh." Ani naman ni Hunter.

Napatingin siya sa binata at ngumisi. "I don't think so.." ani ni Min Hye habang tinitignan ang cutics niya sa kuko but then she look at Hunter again. "Nandito kana ulit so babalik nanaman ang stress." Ani ni Min Hye. Sumimangot naman sakanya si Hunter at parang bata na pinag krus ang dalawang braso niya.

"Nagsisimula ka nanaman maging maldita sakin." Ani ni Hunter. Kumunot noo naman siya sa sinabi ni Hunter. "Excuse me hindi lang sayo duh! Wala kang special treatment na matatanggap sakin." Ani ni Min Hye sabay irap kay Hunter.

"By the way, I'll be leaving your house." Ani ni Hunter na ikinatigil naman ni Min Hye. "Bakit?" Nagtatakang tanong niya. May kinuha naman to sa likod ng sofa niya at may kinuhang sampung gold bars.

Napatakip naman ng bibig si Min Hye dahil sa gulat. "I have gold bars, I'll use this to buy a house." Ani ni Hunter. Hindi makapaniwalang tumingin si Min Hye kay Hunter. "W-where did you get that?" Tanong ni Min Hye.

Napakamot naman ng batok si Hunter at nag aalinlangang sumagot. "Like what I said earlier I can't really explain." Ani ni Hunter.

Tumango tango naman si Min Hye habang nakatuon ang pansin niya sa mga gold bars ni Hunter na nakalapag sa coffee table.

_______

MAAGANG nagising si Min Hye dahil kinatok siya ni Hunter mula sa labas ng kwarto niya.

"Are you leaving... right n-now?" Matamlay na sabi ni Min Hye. Tumango tango naman si Hunter bilang sagot sa katanungan ni Min Hye.

She accompany Hunter until they reach the door. Hunter turn around and look at Min Hye before he leave her house. "Will you be okay if you're alone?" Tanong sakanya ni Hunter. Iniwasan naman niya ang tingin sakanya ni Hunter at tumango tango.

"Thank you for letting me stay here." Ani ni Hunter. Hindi siya sumagot bagkus ay nakatingin lang siya sa kawalan. Narinig niya ang pagbuntong hininga ni Hunter. "Aalis na ako. Thank you ulit." Ani ni Hunter at naglakad na siya palayo.

Bago pa siya makalabas ng gate ay hinawakan ni Min Hye ang kamay niya na ikinalingon naman niya. "Will we see each other again?" Tanong ni Min Hye habang hawak hawak pa din ni Min Hye ang kamay ng binata.

Ngumiti si Hunter. "Of course." Ani ni Hunter, he gently pats Min Hye's hair and give her a smile before he leave.

To be continued.