UNTIL WE MEET AGAIN

Chapter 20

BUONG araw wala sa mood si Min Hye dahil sa nabalitaan niya kay Finn. Kanina pa umalis ang dalawa niyang kaibigan dahil may trabaho din silang aasikasuhin kaya mag isa na lang ulit siya sa office niya.

Napairap siya sa hangin ng hindi niya magawang makalimutan ang sinabi sakanya ni Finn.

Argh! Why her? Madami naman diyan na mas maganda pa sakanya like yung mga kalevel ko duh!

She didn't expect that she will meet her again after a year. Pero ang pinagtataka niya ay kung bakit hindi sakanya sinabi sakanya ng manager niya 'yon.

"She must be the first one to know about this." Ani ni Min Hye sa sarili. Kinuha niya ang cellphone niya at tinext ang manager niya.

Tumingin siya sa wrist watch niya. It's already 4:30 kaya naman kaagad niyang niligpit ang gamit niya at lumabas ng opisina niya.

"Lock the door." Ani niya sa sekretarya niya.

"Ma'am Seo ang aga niyo naman po? May lakad pa po ba kayo?" Tanong sakanya ng sekretarya niya.

"Yes, I have a date." Ani ni Min Hye at ngumiti.

Bigla naman niyang nakita ang pagkagulat sa mukha ng sekratrya niya kaya tinaasan niya rin ito ng kilay.

"Ma-am Seo... ngumiti ka po?" Hindi makapaniwalang tanong nito.

"Are you blind?" Sarkastikong sabi ni Min Hye.

Napakamot naman sa batok ang sekretarya niya at tumawa na parang ewan. "Sige po, enjoy po sa date niyo!" Ani niya.

Tss... ngumiti lang ako gulat na gulat na siya?!

Ganun na ba ako kaseryoso sa buhay para magulat sila sa pag ngiti ko?

"Tsk! Ano bang tingin nila sakin robot para hindi ngumiti!" Bulong niya sa sarili.

Ng makalabas siya ng building ay kaagad na sumilay ang ngiti sa labi niya at kaagad tumakbo pababa ng hagdan.

"Help!" Sigaw niya ng bigla siyang mapatid sa kaliwang paa niya at dahil naka heels siya ay nahirapan siyang ibalance ang sarili niya. Ng maramdaman niyang mahuhulog na siya ay bigla siyang nag panic at dahil nakita niya kung gaano kataas ang hagdan ay kinabahan siya kaagad.

Napapikit siya at naramdaman niyang may humawak sa braso niya at hinila siya at inalalayang makatayo.

It was Hunter.

"Huwag ka kasing tumakbo, muntik ka ng madisgrasya haynako." Ani niya. Nakakunot ang noo niya kaya halatang seryoso siya. Nakaramdam naman ng kaba si Min Hye pero hindi niya alam kung bakit.

"S-sorry..." mahinang sabi ni Min Hye pero sapat na 'yon para marinig ng binata. Hindi siya pinansin ni Hunter bagkus ay binuksan niya ang pinto ng backseat at may kinuha doon. Pagkalabas niya ay may hawak na itong rubber shoes at inilapag iyon sa harap niya tsaka siya lumuhod.

"Balak mo bang mag rides ng naka heels?" Ani ni Hunter ng hindi tumitingin sakanya.

Bigla naman siyang nakaramdam ng hiya dahil nakalimutan niyang amusement park pala ang pupuntahan nila.

"I forgot." Sagot ni Min Hye. Ng matapos isintas ni Hunter ang sapatos niya ay tumingin siya sa direksyon ni Min Hye. "How can you forgot? Eh ikaw nga ang nag suggest nun." Ani ni Hunter.

"Basta nakalimutan ko." Sagot niya.

"Be thankful that I brought an extra shoes for you because we will not use my car." Ani ni Hunter habang nakangiti at kaagad naman siyang napakunot noo sa sinabi ni Hunter.

"What do you mean?" Takang tanong ni Min Hye.

Bigla naman tumingin si Hunter sa guard at tumingin naman din 'yon sa direksyon niya at nag salute sakanya.