41

90 2 0
                                    

Zawgyi

မ်က္စိနွစ္လံုးပြင့္တာနဲ႔ေဆးနံေၾကာင့္ေမာင္ေခါင္းကိုက္မူးေဝသြားရသည္။သူဓားထိုးခံရၿပီးေနာက္ပိုင္း ဘယ္လိုဆက္ျဖစ္တယ္ဆိုတာမသိေတာ့ေပ။လွဲေနရာမွထၿပီးေဘးဘီကိုငဲ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခြန္ၾကာကခံုေပၚတြင္အိပ္ငိုက္ထိုးေနသည္။တစ္ေယာက္ေသူကိုလိုက္ရွာမိေပမဲ့ အရိပ္အေယာင္ေလးေတာင္မေတြ႕ရေခ်။ေမာင္သည္ မသိစိတ္ထဲကေန ရွင္းအေပၚသံေယာဇဥ္ႀကိဳးမ်ွင္မ်ားတြယ္တာေနေသးေၾကာင္း သူ႔ကိုယ္သူသိလိုက္သည္။

"ေဟ့ေကာင္"

"အင္း ဟမ္...မင္းအဆင္ေျပလား။နာေနေသးလား!!"

"အဆင္ေျပပါတယ္။ငါ့ကိုမင္းေခၚလာတာလား?"

"ဟုတ္တယ္..
ဆရာဝန္ကေတာ့ အနာက်က္ရင္ပံုမွန္ျပန္လႈပ္ရွားနိုင္ၿပီတဲ့။    ရွင္းကေတာ့ ျပန္သြားၿပီ။
မင္းနိုးလာတဲ့အထိေစာင့္ပါလို႔ေျပာေသးတယ္..ဒါေပမဲ့ "

"ရပါတယ္..ငါနားလည္ပါတယ္။

ညိဳးငယ္သြားတဲ့ေမာင့္ကို ခြန္ၾကာသတိထားမိသည္။ သံေယာဇဥ္ဆိုတာတကယ္ျဖတ္ မလြယ္မွန္းသူနဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႕သိခဲ့ရသည္။

မင္း..သူ႔ကိုခ်စ္လား ေသာ္က

ဆိုင္းမဆင့္ဗံုမဆင့္ေမးခြန္းေၾကာင့္ ေမာင္မ်က္လံုးေလးဝိုင္းစက္သြားသည္။သူအေျဖတစ္ခုေပးဖို႔အေရး တစ္ေယာက္ေယာက္ၾကားသြားမည့္အလား ေဘးဘီကိုေစာင္းငဲ့ၾကည့္ေသး၏

အြန္း..ခ်စ္ေသးလို႔ ျပန္လာတာေပါ့။မ်က္နာျမင္ေနရရင္ အလြမ္းေျပေလာက္မယ္ထင္လို႔ေလ"

"ဟာ...မင္းတို႔နွစ္ေယာက္ကေတာ့ စံဘဲေဟ့။ေအးပါ နွလံုးသားေနာက္လိုက္ပါ ေသာ္ကရာ။ ဦးေနာက္နဲ႔ဆံုးျဖတ္ရမဲ့အခ်ိန္ လြန္သြားၿပီ ငါ့ေကာင္ရ။
မင္းနိုးလာၿပီဆိုတဲ့သတင္းငါေျပာလိုက္မယ္။"

"ဘယ္သူျဖစ္နိုင္လဲ"

ရယ္ေမာေနရင္း ခြန္ၾကာအားသူေမးခြန္းထုတ္မိ၏။

"ဘယ္သူရွိရမွာလဲ ဦးေကာင္းေခတ္ေနမွာေပါ့။သူ႔အျပင္ရွိေသးလို႔လား။အခုေလာေလာဆယ္ မေတြးေသးနဲ႔ အျပည့္အဝအနားယူလိုက္ဦး။ငါဆရာဝန္ဆီသတင္းပို႔လိုက္မယ္..အန္တီအိအိကိုလည္းေျပာထားလို႔ မၾကာခင္ေရာက္လာလိမ့္မယ္.."

Diary of Poinciana: Blue JacarandaWhere stories live. Discover now