31

135 8 7
                                    

Zawgyi

ေမာင္တစ္ေယာက္တည္းကားေမာင္းရင္း သစ္ေတာရပ္ကြက္ရဲ႕ ထ ၁ ေရွ႕လမ္းဆံုကေန ၿမိဳ႕ထဲကိုဂငယ္ေကြ႕ေကြ႕လာသည္။ရုတ္တရက္ ေရွ႕ကေျပးဝင္လာေသာကေလးေသးေသးေလးေၾကာင့္ ပရိပ္ေဆာင့္အုပ္လိုက္ရသည္။ကားလက္ကိုင္ကိုေခါင္းမွီၿပီးလန္႔ေနရင္းကေန သတိတရကားေပၚမွေျပးဆင္းလိုက္ေလသည္။

"အီး.."

"ဟယ္..ကေလးေလး ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ"

"ကားကိုဘယ္လိုေမာင္းေနတာလဲဟ"

"ကားဆရာမမွားဘူး ကေလးက ျဖတ္ေျပးတာ"

တစ္ေယာက္တေပါက္ေအာ္သံနဲ႔လူေတြဝိုင္းအုံေနတဲ့ၾကားထဲသူတိုးဝင္လာသည္။အဝါေရာင္ဦးထုတ္ကေလးနဲ႔ ေက်ာပိုးအိတ္ေသးေသးေလးလြယ္ထားေသာ ပုတုတုေလးက သူ႔အားဘငိုမဲ့မဲ့ၾကည့္ေနသည္။

"သားသားေလး ဘာျဖစ္သြားေသးလဲဟင္။ဦးဦးေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္.."

ကေလးက လန္႔သြားတာကလြဲလို႔ ဘာမွျဖစ္ပံုမရေပ။သူဖင္ထိုင္ရက္ ငိုေနေသာ ကေလးေလးကိုဆြဲထူကာ ဖုန္ေတြခါေပးလိုက္သည္။

"အရမ္းလန္႔သြားလား.."

"ဟင့္အင္း.."

"ဦးဦးတို႔ ဟိုဘက္အုပ္ခံုေလးဆီသြားထုိင္ရေအာင္။"

ဝိုင္းအံုေနေသာလူအုပ္မ်ားအသီးသီးထြက္သြားၿပီးမွ ကေလးေလးကိုခ်ီၿပီး ပလက္ေဖာင္းအုပ္ခံုေလးမွခ်လိုက္သည္။ကားကိုလမ္းေဘးကပ္လိုက္ၿပီးမွ ေဆးပံုးကို ယူကာ ကေလးေရွ႕ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္သည္။

"ျပစမ္းပါဦး..ဒူးနည္းနည္းပြန္းသြားတာဘဲ။"

အနာကပ္ပလာစတာေလးကပ္ေပးၿပီးမွ ထိုေကာင္ေလးကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔အားျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ေလးၾကည့္ေနသည္။ႏုတ္ခမ္းခြၽန္ခြၽန္နဲ႔ မ်က္လံုးဝိုင္းဝိုင္းေလးက တစ္လက္လက္ေတာက္ပေနတာက စိန္ပြင့္ေလးလို။

"ဦးဦးလွလွဘဲ.."

"ဟမ္..!"

"ေဖေဖ့ဓာတ္ပံုထဲကဦးဦးလွလွ"

"ဦးဦးကုိေျမာက္ေနတာလား။အေမေလး ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္။"

ေခါင္းလံုးလံုးေလးကိုဖြလိုက္ၿပီးေဘးဘယ္ညာၾကည့္လုိက္သည္။

Diary of Poinciana: Blue JacarandaWhere stories live. Discover now