19

168 15 0
                                    

Zawgyi

ကေလာၿမိဳ႕မနက္ခင္းသည္ ေငြနွင္းမႈန္မ်ားေၾကာင့္ ခ်မ္းေအးလို႔ေနသည္။ေမာင္နဲ႔အန္တီအိအိတို႔ မနက္ခင္းေစာေစာအိမ္ကထြက္လာကာ ၁နာရီေလာက္ခရီးနွင္ရင္ေရာက္တဲ့ ေတာင္ႀကီးကိုလွမ္းလာခဲ့သည္။

"သားကိုတရားစြဲထားတဲ့ကိစၥကို ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။"

"မသိေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။ဘယ္ကေန ဒီေလာက္ရႈတ္ေထြးသြားရသလဲ တစ္ကယ္မသိေတာ့ဘူး။"

ကားမွန္ျပတင္းကေန ေလေျပေအးမ်ားတိုက္ခပ္ေနသည့္ အျပင္ဘက္ကိုသူေငးၾကည့္ေနသည္။

"တီး...တီး..."

"Hello ေဒၚေသာ္တာမိုးရဲ႕ရဲ႕မိသားစုဝင္လားမသိဘူး။"

"ဟုတ္ပါတယ္ရွင့္"

"လူနာကဦးေခါင္းထိခိုက္ၿပီး အေရးေပၚဌာနေရာက္ေနလို႔ပါ။"

"ရွင္...!!!"

ေဒၚေသာ္တာအိတစ္ေယာက္ ေခါင္ေပၚမိုးႀကိဳးဆင့္ပစ္ခံရသလို တုန္လႈပ္သြားသည္။မနက္ခင္းတင္ အေကာင္းပကတိ က်န္ရစ္ခဲ့သူက ယခုအေရးေပၚဌာနမွာတဲ့လား။

"အန္တီအိအိ..ေမေမဘာျဖစ္လို႔လဲ။!!"

"ကေလာျပန္သြားရမယ္..မင္းေမေမ မင္းေမေမေဆးရံုမွာတဲ့။"

"ဗ်ာ..!!!"

ကားကို ဂငယ္ေကြ႕ျပန္ေကြ႕ကာ ကေလာေဆးရံုႀကီးဆီကုိ ေျခသုတ္တင္ခဲ့ေတာ့သည္။ေမာင့္ရဲ႕ ေနွာက္ဆံုးေသာအိုေအစစ္ေလးက ေမေမတစ္ေယာက္သာရွိတာေၾကာင့္ တစ္ကယ္ပင္ေမေမတစ္ခုခုျဖစ္သြားရင္ သူအသက္ရွင္နိုင္မည္မဟုတ္ေပ။

"ဘာမွမျဖစ္ပါေစနဲ႔.."

ေဆးရံုဝင္းတြင္ကားရပ္သည္နဲ႔ ကားေပၚမွေျပးဆင္းကာ အေေပၚခန္းဆီလာခဲ့သည္။သူ႔လိုက္ရွာေပမဲ့ ေမေမကိုမေတြ႕။

"ေသာ္ေလး..!"

"!ကိုကိုႀကီး.."

ရွပ္အျဖဴေရာင္တြင္ေသြးမ်ားစြန္းထင္းေနသည့္ ကိုကိုႀကီးသည္ ေျပးလြားထားရေသာေၾကာင့္ ေခြၽးမ်ာစို႐ြဲေနသည္။

"ေမေမ..က်ေနာ့္ေမေမ"

"ခြဲခန္းမွာ.."

"အီးဟင့္..."

Diary of Poinciana: Blue JacarandaWhere stories live. Discover now