22

162 10 6
                                    

Zawgyi

"ေနတမာန္..မင္းေတာ္ေတာ္တင့္ရဲေနပါလား။
မင္းက ရာရာစစငါ့ေျမးကိုေျမေအာက္တိုက္မွာထည့္ပိတ္ထားရဲတယ္။"

ေနတမာန္ေခါင္းတစ္ခ်က္ခါလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ အဖြားအား ေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္ထဲလက္နွစ္ဖက္စလံုးနိုက္ကာ က်ယ္ျပန္႔ေနသည့္ နာဖူးျပင္ကိုမ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕ကာၾကည့္သည္။

"အဖြားလည္းက်ေနာ့္ကိုအဲလို႔လုပ္ခဲ့တာဘဲမလား...။
ငါ့ေျမးကိုရာရာစစ ရာရာစစဆိုတဲ့ အဲဒီအမိႈက္စကားသံုးၿပီးေတာ့ေလ။"

ေဒၚနန္းထိပ္ထား ေဒါသထြက္လြန္းလို႔ ေတာင္ေဝွးကိုင္ထားသည့္လက္က တုန္ရီေနသည္။ေဒၚနန္းသက္နြယ္ကအေျပးလာကာ တြဲလိုက္ေလသည္။

"အေမရယ္..သားကတမင္လုပ္တာမဟုတ္ပါဘူး။ေျပာရရင္ ကိုကိုေကာင္းခိုင္းခဲ့တာဘဲေလ။"

"ဟဲ့ နင့္အဖြားကိုေတာင္းပန္လိုက္။"

ဆံျဖဴေနေသာအဖြားအိုကဒီေလာက္ေတာင္အဆိပ္ျပင္းလိမ့္မည္ဟု ေနတမာန္မထင္မိခဲ့။သူ႔ကိုျပာက်မတတ္ၾကည့္ေနေသာအၾကည့္က ငယ္တုန္းကလို ကေလးေလးကိုစက္ဆုတ္ဖြယ္အၾကည့္ၾကည့္ေနသည္တူသည္။သူကန္႔လန္႔တိုက္ရင္ အေမ့ကိုပိုမတန္မရာနိုမ့္ခ်ဆက္ဆံမည္ကိုသိတာေၾကာင့္ စိတ္ေလ်ာ့ကာ ၿပံဳးျပလိုက္ေလသည္။

"Sorry..ပါအဖြား။က်ေနာ္လြန္သြားတယ္.."

သူေက်ာခိုင္းလိုက္ရင္း အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာေတာက္ေခါက္မိေလသည္။

"ဟက္..ဒီအဘြားႀကီး သူငယ္ျပန္ၿပီး မမွတ္မိတာလား။မဟုတ္ရင္ မမွတ္မိဟန္ေဆာင္တာလား"

အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ကားမွန္ကိုေနတမာန္သူ႔ကုိယ္သူျပန္ၾကည့္ရင္း

Timeskip<<<<
(လြန္ခဲ့ေသာ ၁၀နွစ္ခန္႔ကျဖစ္သည္။)

တိတ္တိတ္ပုန္းဘဝတြင္ေနခဲ့ရေသာသူသည္ အေဖနာမည္ကိုေတာင္ ထုတ္ေျပာနိုင္ခြင့္မရွိေခ်။မူလတန္းေက်ာင္းသားအ႐ြယ္မွစၿပီး ရွင္းနဲ႔တစ္အိမ္တည္းေနခဲ့ရေသာ္လည္း အဘြားဆိုသူကလံုးဝမၾကည့္ျဖဴခဲ့။

"အဟြတ္..ဖြားဖြား။က်ေနာ္ အရမ္းမူးတယ္..အာေခါင္ေတြလည္းေခ်ာက္ေနတယ္"

Diary of Poinciana: Blue JacarandaWhere stories live. Discover now