Hestia//h.s

50

Selamm, ben geldim 🥹

Uzun bir süredir yoktum, hayatım yoğundu ve vakit bulamadığım çok şey oldu ve maalesef ülkece çok zor günler geçiriyoruz. Bende ve ailemde bir sorun olmasa da duyduğum gördüğüm haberlerden çok etkilendim. Umarım hepiniz iyisinizdir ♥️

Bu zor günlerde biraz yüzünüzü güldürürsem ne mutlu bana, umarım bölümü beğenirsiniz, yakında yeni bölümler gelir diye düşünüyorum. Kendinize iyi bakın 🫶🏻

İyi okumalarrr 🌻

Harry

"Bebeğim okula gitmen gerek, provalarını ve derslerini daha fazla aksatamazsın." Kafasını yorganın altına sokmuş olan sevgilime üzerimi giyerken konuştuğumda kendisinden bir tepki gelmedi.

Bir haftadır gelmediği gibi.

Lenora'nın bizi öğrendiği günden beri Hestia odamdan, hatta yatağımdan çıkmamıştı. Sürekli ağlıyor, Lenora'yı aramaya çalışıyor ve uyuyordu. Bir hafta içinde çok az kere yataktan kalkmıştı o da duş almak ve tuvalete gitmek içindi. Yemek bile yemiyordu. Bayan Darcy ve hiç sevmesem de dans partneri olduğu için sessiz kaldığım Jamie sürekli Hestia'yı arıyorlardı ama Hestia telefonu açmıyordu. Odaya gelen Louis ile bile konuşmamıştı.

Ağlaması içimi tam anlamıyla parçalıyordu.

Lenora'nın bizimle konuşmaması da parçaları un ufak ediyordu.

Dün gece Lenora'ya gitmiştim ama bana kapıyı açmamıştı. Niall ile kaldığını biliyordum, en azından Niall bana yazıp Lenora'ya zaman vermemiz gerektiğini, şu an fazla sinirli olduğunu söylemişti. Üstelemedim çünkü Lenora sinirliyken kin tutardı ve olay daha farklı bir boyuta ulaşsın istemiyordum.

"Bebeğim." Yatağa oturup yorganı açtığımda Hestia şişmiş ve kırmızı gözlerinin üstüne ellerini kapattı. Ellerini tutup yüzünden çektim ve yanağını öptüm.

"Lütfen benimle gel. Kendine eziyet etme. Söz veriyorum geçecek, siniri geçince konuşacağız, merak etme." Hestia dudağını büktüğünde gözyaşlarının akacağını anlayıp iç çektim ve onu kucakladım. Kollarım arasına girerken savunmasız küçük bir kız çocuğu gibi bana sığındı.

"Onu çok özledim Harry." Ağlamaklı sesi içimi bir kez daha acıtırken derin bir nefes aldım.

"Biliyorum. Ben de çok özledim." İkimizde sustuk. Onu daha fazla zorlamadım ve onu tek bırakmak istemesem de gitmezsem sınıfta kalabileceğim dersim olduğundan gitmem zorunda kalmıştım. Evde olan Louis'i tembihlemeyi unutmamıştım tabii. Ben yokken en azından onu kontrol ediyor, konuşmaya çalışıyordu.

Ders boyunca aklım dağınık olduğu için çoğu kısmı anlamasam da en azından sınavlar için bir fikrim olmuştu. Son senem olduğu için dikkat ediyordum ama kariyer konusunda zaten yolum açık gözüküyordu. Çizim yeteneğim, yaratıcılığım ve zekamla kolayca iş bulabileceğimi biliyordum. Ama benim amacım kendi işimi kurmaktı.

Kariyerim hep hayallerimin en büyük parçası olmuştu ama artık annem ve Lenora dışında düşündüğüm biri daha vardı.

Hestia hayatıma girdiğinde ona bu kadar bağlanacağımı, ona aşık olacağımı bilmiyordum ama benim güzel kızım bana aşkın varlığını hatırlatmıştı. Onun için her şeyi yapabileceğimi biliyordum. Şu an yapacağım gibi.

Lenora'nın yedek anahtarı bende olduğu için ona özel zaman tanımak istesem de artık ne onu ne de Hestia'yı perişan görmek istemiyordum. Kendi duygularım bu noktada umrumda değildi. Kapıyı açıp girdiğimde içeriden televizyon sesi duymuştum. Bana çok kızacaktı ama başka çarem kalmamıştı. Salona girdiğimde Lenora'yı koltuğa kurulmuş bir şekilde Friends izlerken gördüm. Hestia ile sarılıp izledikleri diziyi battaniyesine sarılıp izliyordu. Beni görünce benimkilere benzeyen yüz hatları gerildi ve kaşları çatıldı.