Love you seven times မြန်မာဘာသာပြန်စဆုံး

အပိုင်း (၁၈)

Love you seven times
အပိုင်း (၁၈)

ကျောက်ဂူထဲမှာ “တီတာ”ဆိုတဲ့ရေကျသံလေး ထွက်ပေါ်နေခဲ့သည်။

“ဒါက ဘယ်နေရာလဲ…” သူမ ကျောက်တုံးတစ်တုံးပေါ်ထိုင်ရင်း ဆက်လက်ငိုရှိုက်နေခဲ့သည်။ ကျီဟွေး သူမရဲ့ရှေ့မှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး သူမကို ပုဝါတစ်ထည်ကမ်းပေးလာ၏။

“ဒါက ငါ့အိမ်လို့ပြောလို့ရတယ်၊ အားရှန်း၊ မင်း ထပ်မငိုနဲ့တော့”

သူမ ပုဝါကိုယူပြီး မျက်နှာကိုသုတ်ကာ၊ ဆို့ဆို့နစ်နစ်ဆိုလိုက်သည်၊ “ကျွန်မက တုံးအတယ်ဆိုပေမဲ့လည်း၊ အဖေနဲ့ အမေက ကျွန်မအပေါ် အရမ်းကောင်းကြမှန်း ကျွန်မ မှတ်မိနေတုန်းပဲ၊ နောက်ပြီး ဆရာ၊ ဆရာကလည်း ကျွန်မအပေါ် အရမ်းကောင်းတာ သိသာလွန်းတယ်… ဒါပေမဲ့ သူ ကျွန်မရဲ့မိဘတွေကို ဘာကြောင့်သတ်ပစ်ခဲ့တာလဲ? သူ ဘာလို့ကျွန်မကို လိမ်ခဲ့တာလဲ?”

ကျီဟွေး ခဏမျှနှုတ်ဆိတ်သွားပြီးနောက် ပြောလာခဲ့သည်၊ “အားရှန်း၊ မင်း ရှန်းလင်ဂိုဏ်းကို ပြန်သွားလို့မရတော့ဘူး၊ မင်း ဘာဆက်လုပ်ချင်လဲ?”

“ကျွန်မ… ဘာတစ်ခုမှ မတွေးရသေးဘူး” သူမ ခေါင်းကိုခါယမ်းပြလိုက်တယ်၊ “ကျွန်မ ဆရာ့ကိုရိုက်ပစ်ခဲ့တယ်၊ ဆရာ ကျွန်မကို ထပ်ပြီးလိုချင်တော့မှာမဟုတ်ဘူး၊ ကျွန်မလည်း ရှန်းလင်ဂိုဏ်းကို မပြန်ချင်ဘူး၊ အိမ်… ကျွန်မ အိမ်ကိုလည်း မပြန်နိုင်တော့ဘူး၊ ကျွန်မ… ဘာလုပ်ရမယ်မှန်း မသိတော့ဘူး”

ကျီဟွေး သူမ၏လက်ကိုဆုပ်ကိုင်ပြီး သူမကို တိတ်တိတ်လေးကြည့်၏။ သူ့ရဲ့မျက်လုံးတွေ၏အနက်ရောင် အမှောင်ထုထဲမှာ ခရမ်းရောင်အလင်းလေး ဖြတ်ခနဲပေါ်ထွက်လာတာကို သူမ တွေ့လိုက်ရသည်။

“အားရှန်း၊ အခုချိန်ကစပြီး၊ ငါတို့ တူတူနေကြရအောင်၊ ဘယ်လိုလဲ?”

သူ့ရဲ့လက်လေးဆန့်ထုတ်ပြီး သူမ၏မျက်နှာကို ထိတွေ့လာခဲ့သည်။ ရှင်းမပြနိုင်တဲ့ အကြောင်းပြချက်တစ်ချို့ကြောင့်၊ ဒါက မမှန်ဘူးလို့ သူမ ခံစားနေမိတယ်။ သူမ ဖုံးကွယ်ထားချင်ပေမဲ့ သူ့ရဲ့လက်လေးက လျင်မြန်စွာဆုတ်ခွာသွားခဲ့သည်။