0556...: Bizim arkadaş birine aşık olmuş, bir baktım masadaki herkes bir aşk doktoru kesildi.
0556...: Sohbet etmeyi bıraktım, gözlerimi kapattım, düşündüm düşündüm...
0556...: Aşk dedim, acaba ne?
0556...: Cevabı merak ediyor musun?
0556...: Bu...
Hey hey hey dostlarım, yepisyeni bölüm karşınızda. Son bölümde sorduğum gibi Çağan balımdan bir bölüm okuyacağız.
Yazarken yine çok eğlendim. Umarım siz de okudukça eğlenirsiniz.
Bölüm Şarkısı: Mad Honey- Blue & You
Medya: Love işleri :')
Yorum yapmayı ve oy atmayı unutmayın çavolarım.
İyi okumalar❤️❤️❤️
ÇAĞAN'IN AĞZINDAN...
Elimde tuttuğum kitabın son sayfasını okuyarak komodinin üzerine bıraktım. Vera'nın neden sürekli depresyona girdiğini şimdi daha iyi anlıyordum. Okuduğu her kitabın sonunda en sevdiği karakterin kötü sonla karşılaşması istemsizce kendini onun yerine koymasına neden oluyordu. Belki kendi hayatının da aynı kötü gidişat ve aynı kötü sonla bitmesinden çekindiği için sık sık depresyona girdiğini iddia ediyordu. Komodinin üzerinde duran kitabı çekmecenin içine atıp yatağımın kenarında duran tişörtümü üzerime geçirirken telefonumu elime aldım.
İki gündür Vera'ya yazmıyordum. Bitirmesi gereken projesini benimle konuşarak ertelememesi için ve daha fazla kafasına takılmamak için yazmamaya tercih etmiştim. Tabii bunu ona söylediğimde gerek olmadığını söylese de kabul etmemiştim. Onu ondan daha iyi tanıyordum. Mesajlaştığımız her an telefonu bırakmadan, projesini umursamayıp bana cevap vermekle meşgul olacaktı. Ona aşık olabilirdim ama hayatını etkilemeye hakkım yoktu.
Vera ile konuşamamanın verdiği özlemle ki bundan üç gün önce konuşmuyorduk bile, sosyal medya hesabına girdim. Attığı hikayeleri izlerken yüzümde oluşan gülümsemeye engel olamadan yatağa yüz üstü uzanıp izlemeye devam ettim. Yolda gördüğü köpeğin yanına eğilip anlamsız bir şekilde gülümsemesini, güneşli gökyüzündeki bulutları estetik bir şekilde video almasını, önündeki kahve bardağındaki pipetle oynayan parmaklarını... Her hikayesini sıkılmadan, tüm detaylarına dikkat ederek izledim.
Dışarı çıktığımda insanlar bana abi derken ya da korkuyla bakarken bu kızın fotoğraflarına baktığımda küçük bir çocuktan farkım kalmıyordu. Mesajlaştığımızda liseli genç kızlar gibi gülümseyip dizlerimi kendime doğru çekip yan bir şekilde uzanıyordum. Aşk gerçekten en iri, en tehlikeli adamı bile yoldan çıkarıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
346 beğeni, yorumlar kapatıldı. verartıksans: Omzum sakatlanmadan birkaç dakika önce.
Attığı fotoğrafa büyülenmiş bir şekilde bakıyordum. Sanırım sosyal medyaya attığı en normal fotoğrafı bu olabilirdi. Kahverengi gözleri, dudakları, teni, düz saçları... Bu kadar sıradanken nasıl böyle çekici olmayı başarıyordu, şaşıyordum. Öyle detaylı inceliyordum ki fotoğrafı ince parmaklarının elindeki kahve bardağını nasıl kavradığına kadar dikkat ediyordum.
