Bir Yapımcı olan Jeon Jungkook yeni korku dizisini lanetli bir adada çekmek ister. İş arkadaşlarını Tod'larına yem eden, adayı yaşayan adamın varlığından habersiz...
"Ben iyi bir ölü değilim, İnsan"
"Sen iyi bir ölüsün Taehyung"
Taekook / Gerilim
#1...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Okuyucularımın bol bol yorum yapması ile ilgili dua zinciri 🤲🤲
*
Mahvolmuştu...
Genç yapımcı ölü soğuk dudaklarının arasında mahvolmuştu. Islaklık her dudağına bulaştığında, içinde ki elektrikler son akım vücudunda gezinmeye devam ediyordu. Altı dudağını kendi dudağı altına alan adayı yaşayan adam ise, uzun zamandır hissetmediği sıcaklığı iliklerine kadar taşıyordu. Hoşuna gitmişti, onu öpmek hoşuna gitmişti...
Jungkook bir elini siyah damarlarla oluşturduğu görsel şölene yerleştirmiş, soğuk tenine cayır cayır yanan elini temas ettirmişti. Atan tek kalp olarak, göğsünü defalarca kez inip şişirmişti genç beden.
Dilini gezdirdi, kalın dikdörtgensi dudaklarda dilini gezdirip, ağzının içerisine misafir etti. Dişlerine çarpan yumuşak doku, gözlerinin seğirmesine neden oluyordu. İçi gitmişti, göğsü ise deli danalar gibi vuruyor, kalbi nerdeyse dışarı çıkmak için can çekişiyordu.
Soğuk dilin sıcak ağzını talan etmesi, dudakların kendi dudakları arasında sıkışması, araya giren hava boşlukları kafayı yediretecek gibi hissettiriyordu genç yapımcıya. Sabrı yok gibiydi, dizlerinin bağı nerdeyse çözülmek üzerindeydi. Hafif kırık dizleri, iri bedenin altında yok olan küçük bedeni, başını döndürüyordu. Eğer uzun tırnaklara sahip olan ölü bir adamın eli belinde olmasaydı, yere düşmesi bir olurdu. Belini sımsıkı saran ve sanki yeri orasıymış gibi bir yapboz parçası olan eli, bütün dengesini alt üst ediyordu.
Adayı yaşayan V, hafifçe gerileyip, soğuk soluğunu genç adamın sıcacık dudaklarına vurdu. Genç yapımcının gözleri hala kapalıydı fakat aralanan buzul gözler o kırmızı dudaklarının üzerinde geziniyordu. Bazen de gözleri dudağının altında olan o minik bene kayıyordu.
Dilini çocuğun hafif aralık dudaklarında gezdirip, ıslaklığını tekrar yaydı. Sonra dilinin ucunu sivrilterek o sıcak ağzının içerisine yeri orasıymış gibi yerleştirdi. Sarhoş gibi hissediyordu, oysa ki içmeyeli yıllar olmuştu. Eli hala genç adamın yanağında, yara izinin bulunduğu yerin hemen üzerindeydi. Parmak uçları, yapımcının uzun saçlarına değiyordu.
Ne yaptığı hakkında hiçbir fikri yoktu Yapımcının. Nasıl bu hale düştü, hiç bilmiyordu. Aralarında ki çekim öyle güçlüydü ki, bütün düşünme yetkisini anında sıfırlamıştı. Tenine aç olan teni, cayır cayır yanıyor ona dokunma ihtiyacı ile kaşınıyordu dudakları, avuçları. Sanki yeri dudaklarının arasıymış gibi hissediyordu. Çekilen bedeni, kendi zıt kutbuna yapışmak istiyordu.
Soluklanmak için dudaklarını çekip, alnını adayı yaşayan adamın alnına yasladı. Nefesleri birbirine karışıyor, filtrumuna vuran soğuk soluklar tüylerini diken diken ediyordu. Ve anında beynine şimşekler çaktı. Gözleri fal taşı gibi açılmış, anın varlığını yeni farkına varmıştı genç adam. Bu yüzden hızla elini ölü adamın göğsüne yerleştirip, bir çırpıda kendi bedeninden uzaklaştırdı.
