village love story (larry) ✔

Rozdział 33

- Stresuję się, a ty?

- Nie no, coś ty. Ja się wcale nie stresuję - powiedziałem z ironią. - Boję się jak cholera. Dobrze, że jedziesz ze mną. Najwyżej cię popchnę na nich i ucieknę.

Niall spojrzał na mnie z politowaniem i prychnął. Samochód podjechał i nie wiedziałem, co miałem zrobić. Wyjść jako pierwszy? Wyszedłbym na idiotę, który siedzi w oknie i obserwuje wszystko. A jeśli ten ktoś przyjdzie po mnie? Będzie to niegrzeczne?

- Chodźmy już. Wyszedł ktoś z samochodu.

Kiwnąłem głową, założyłem ulubioną czapkę Louisa na głowę i zapiąłem kurtkę. Nie chciałbym dostać na dzień dobry kazania na temat ubierania. Krasnoludki i "jego ludzie po całym Londynie" i tak mu wyszeptały za dużo.

Przy samochodzie stał barczysty mężczyzna w przyciemnianych okularach. Cofnąłem się o krok, a on uśmiechnął się.

- Chłopcy, Louis mnie po was przysłał. Harry i Niall, dobrze zapamiętałem? - zapytał, a ja kiwnąłem głową. Samochód rzeczywiście był podobny do tego, którym Louis musiał przyjechać, kiedy podrzucał mi paczkę.

- Nie wierzę panu. Jak się pan nazywa? - zapytał Niall, trzymając mnie za kurtkę.

- Paul. Louis przyjechał moim samochodem by podrzucić prezent dla was. A teraz sam się boi jak kurczak by osobiście po was podjechać. To jak? Jedziemy? Louis będzie się niecierpliwy. Próbuje zrobić wam kakao.

Kiwnąłem głową i pociągnąłem Nialla za sobą. Wsiedliśmy i modliłem się by droga się nie dłużyła i żeby nikt nas nie porwał.

HES: Pual?

Louist_28: Tak. Powinniście być za pół godziny

HES: Co to znaczy, że próbujesz robić kakao?

Louist_28: To, że próbuje robić kakao.

Louist_28: Chcesz ubrać choinkę? Te matoły uparły się bym miał w tym roku żywą choinkę. Moja rodzina przyjeżdża dopiero jutro

HES: Ubieranie choinki brzmi dobrze

HES: I mam dla ciebie prezent

Louist_28: Coś lepszego?

HES: O wiele lepszego

- I dlatego wziąłeś swój zeszyt? - zapytał Niall.

- Owszem, ale mam przecież pudełko.

- Nie masz.

- Cholera! Trzeba zawrócić! Zapomniałem prezentu!