Küçük bir serçenin kalbi var bende. Ne kışta sıcak bir yere göçmeye cesaretim, ne de kendi menzilimi terkedecek sadakatsizliğim vardı. Yorgun düşmüş, yıpranmış kanatlarım vardı sadece. Onlarda sağa sola çarpmaktan yaralanmış.
Ve bir son bahar sabahı...
Her kese mutlu haftaiçilerden merhaba sevgili her gün artan Dalgalarım. (2.06k)
Elinde mendiliyle, kucağında nanelimonuyla yazar kuşunuz 🐦 yeni bölümle geldi.
Arada bu hasta yazarımıza moral olsun diye vote ve yorum yapalım derseniz çok makbule geçer. Emeğe saygı niyyetine lütfen.
Çok uzatmadan bölüme geçelim.
İyi okumalar.
Bölüm şarkısı: Yalın -Ki Sen....
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Uzun Zaman Sonra.
Küçük Sahaf dükkanının açılma sesi duyulduğunda, Feride içeriye adımını atar atmaz burnuna dolan eski kitap kokusunu içine memnuniyetle çekmişti.
Hafif Loş ışığın aydınlattığı kadarıyla, düşündüğü kadar ufak bir dükkan olmadığını görmüştü.
Sabahın erken saatleri olduğundan Ferideden başka görünürde kimse yoktu. Hatta sağa sola bakınmasına rağmen dükkan sahibini bile görmemişti.
"Buyur kızım...."
Bir anda duyduğu sesle hafif irkilsede hemen kendini toparlayıp, yanı başında eğildiği yerden kalkan adama çevrildi.
Koca adamı yanı başında olduğu yerde görmemişti bile.
50li yaşlarının sonunda, saçlarına epey kırlar düşmüş bir adam yuvarlak gözlüklerinin altından ona bakıyordu. Tam da filmlerde kitapçılar olurdu ya onlara çok benziyordu.
"Merhaba."dedi Feride sevecen olduğundan emin olduğu sesiyle.
"Ben kitap bakınıyordum da..."dediğinde öylesine bir bakmıştım diyemeyeceğinden mahçup çıkmıştı sesi.
