Küçük bir serçenin kalbi var bende. Ne kışta sıcak bir yere göçmeye cesaretim, ne de kendi menzilimi terkedecek sadakatsizliğim vardı. Yorgun düşmüş, yıpranmış kanatlarım vardı sadece. Onlarda sağa sola çarpmaktan yaralanmış.
Ve bir son bahar sabahı...
Evet geldik çattık 10 bölüme. Beni bu yolda yalnız bırakmadığınız için teşekkür ederim❤️(5.56)
Bir daha asla dediğim anda tekrar bana yazma hevesi veren okuyucularım, iyi ki varsınız.
Geçen bölüm sınırı geçirmediği için bölüm yazmayacaktım. Fakat bunun yüzünden bölümü hevesle bekleyenlere haksızlık olacağını düşündüğüm için bu bölümü atıyorum.
Yeni eklenen karakterimizi gelecek bölümlerde daha iyi tanıyacaksınız. Ve bundan sonra ki bölümler biraz daha temposu yüksek olacak.Gelecek bölümlerde yeni karakterler de dahil olacak fakat bu durum bu işleyişi değiştirmeyecek. Haber vermek istedim.
Fikir ve görüşlerinize her daim açığım. Satır içi yorumlarınızı ve votelerinizi bekliyorum.
İyi okumlar. 🐦
Bölüm şarkısı: Eylem Aktaş - Gece ve Rüzgar
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Feride için Cihangir.
Çalışma masasının üzerine yığınla doldurduğu dosyalarını teker teker gözden geçirip, inceledikten sonra imzalanması gereken yerleri imzalıyordu.
Sabahın en erken saatlerinde hastaneye gelmiş, bir kaç gün şehir dışında olduğu müddette biriken işlerini halletmeyi amaçlıyordu Saadet hanım.
Asistanından kimsenin onu rahatsız etmesini istemediğini söylemişti ama beş dakikada bir gelen telefonlardan bunun mümkün olmadığını anlamıştı.
Bir hastanenin baş hekimi olmanın dezavantajlarından biride buydu. Daha doğrusu bir doktor olmanın.
