Küçük bir serçenin kalbi var bende. Ne kışta sıcak bir yere göçmeye cesaretim, ne de kendi menzilimi terkedecek sadakatsizliğim vardı. Yorgun düşmüş, yıpranmış kanatlarım vardı sadece. Onlarda sağa sola çarpmaktan yaralanmış.
Ve bir son bahar sabahı...
Merhaba sevgili dalgalarım. Erkencecik gelen bölümle karşınızdayım. Daha fazla yarını bekleyemedim.
Cuma demiştim ama Perşembeninde ondan pek bir farkı olacağını zannetmiyorum.
Yazarken bile aşırı zorlandığım bir bölüm oldu. Duygusal anlamda .
7000 bin kelimelik dev bölüm.
Geçen bölüm, kısa olduğu için sınırı geçilmediğini anlıyorum. Ama bu bölüm bol bol yorumlar ve beğeniler atarsanız gelecek bölüm çabucak gele bilir.
Ben hiç bir menfaat güdmeden yaza biliyorsam sizde küçük bir yıldıza dokuna bilirsiniz diye düşünüyorum.
Bundan sonraki bölümleri artık aranızdan yorum ve beğeni yapan bir ve ya bir kaç kişiye ithaf edeceğim. En çok beğendiğim yorum sahibi ve rastgele vote veren diye.
