Küçük bir serçenin kalbi var bende. Ne kışta sıcak bir yere göçmeye cesaretim, ne de kendi menzilimi terkedecek sadakatsizliğim vardı. Yorgun düşmüş, yıpranmış kanatlarım vardı sadece. Onlarda sağa sola çarpmaktan yaralanmış.
Ve bir son bahar sabahı...
Yine bir hafta tamamında burdayım, sevgili Dalgalarım..
Uzun, upuzun sayılacak bir bölümle karşınızdayım tam 7000 kelimelik bir bölüm.
Bir önceki bölümde 60 vote sınırı dedim ama maalesef okuyucu sayısının artmasına rağmen 55 oy gelmişti. Bazı okuyucularımın ısrarı için atıyorum. Ama tekrar sınır 60 vote.
Anlık okunma sayısı (3.49k)
Gelecek hafta cuma günü bölümün gelip gelmeyeceğini bilmediğimden bu hafta bölümü bu kadar uzun tuttum.
Umarım kaideleri bozmadan kısa da olsa bölüm atarım, ama bölümleri uzun tutmak maksadım final bölümünde geriye baktığımda Aşk-ı Azam gibi bölüm sayısı fazla ama bölüm içersinde kelime sayısı az olmaması için.
Neyse uzatmadan yorumlarınızı okumayı ve yeni gelen okuyucuların votelerini beklerim.
İyi okumalar.
Bölüm şarkısı: Simge -Sevmek Yüzünden.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bir Sen, Bir Ben"
"Diyorum ki, geçmişi bırakın artık Cihangir bey."
Hâlâ ne demek istediğini anlamıyordu Cihangir. Gözlerine umarsızca bakan bu kızın kafayı yediğini düşünmeye başlamıştı dahası.
"Size acı veren, Kâbuslar görmenize neden olan, kötü anıları hatırlatan ne varsa hepsini beraber bu pencereden aşağı atalım....... Ne dersiniz?"
Sustu....
Gözlerine tutunan bakışlarından ne kadar kaçmak istese de kaçmamıştı. Kaçamıştı...
Yıllardır gerçeği bu olmuş adama söylenecek, sorulacak soru muydu bu Allah aşkına.
