Çarpışma | Hyunlix

10.Bölüm Hyunjin'in annesinin Gerçek Hikayesi

Biz birbirimize sarılırken başını kaldırıp

"Çok teşekkür ederim. Bana çok iyi geliyorsun."

"Önemli değil, daha iyi misin?"

"Evet, iyiyim. Şimdi anlatmaya başlayabilirim ama benden nefret edebilirsin."

"Ben senden hiçbir zaman nefret etmem Hyunjin."

"Tamam o zaman, başlıyorum. Yaklaşık 3 sene önce babam annemin çalıştığı yere gitmiş ve annemi patronuyla gülüşürken görünce yanlış anlamış. Annem eve gelince 'sen beni aldatıyorsun' diye kavga etmişler ve babam annemi bacağından bıçaklamış. Sonra polisi arayıp kendini tutuklatmış ama polislere yalan söylemiş. Karımla yemek yaparken çocuğum arkadan gelip bana sarılınca bıçak elimden düşüp karımın bacağına girdi demiş. Annemin o yarayla ölmemesi gerekirdi ama ambulansı geç aradığı için annem kan kaybından ölmüş. Babam birkaç ay hapis yatmış ama sonra suçsuz bulunduğu için serbest bırakılmış. Annem öldüğünden beri babam alkole, içkiye başladı. Sonrası malum, biliyorsun zaten."

dedi. Konuşmama izin vermeden ağlayarak tekrar konuştu

"Onlar sık kavga eden bir çiftti. Ben kavga ettikleri zaman odama giderdim ve o gün de gittim. Birden etraf sessizleşince odadan çıkıp ne olduğuna baktım. Annem yerde kanlar içinde, babam ise şaşkınca ona bakıyor. Hepsi benim yüzümden oldu. Annemi o adamdan koruyamadım, eğer o odaya şımarık bir bebek gibi saklanmasaydım annem şu an yanımda olurdu ama yok. Hepsi benim yüzümden oldu. Kendimden nefret ediyorum. Yaşamayı hak etmiyorum. Bazen ölmek istiyorum ama sen beni hayata geri bağlıyorsun. Sanırım artık sende olmayacağın için yaşamak için bir sebebim olmayacak."

dedi ve durdu. Masadan kalkınca kolundan tutup tekrar oturttum. Bu sefer konuşmasına izin vermeyerek ben konuştum.

"Hiç bir şey senin yüzünden olmadı Hyunjin ve bana sormadan hayatıma girdin ama bana sormadan hayatımdan çıkmana izin vermeyeceğim. Ne diyorduk biz? Böyle bir hayatı biz seçmedik diyorduk dimi. Hayatını sen seçmişsin gibi davranmayı bırak Hyunjin çünkü bu sadece sana zarar verir. Bir eğlendiğin dakikaları düşün, sevdiklerini düşün hiç bir şey olmamış gibi onları arkanda bırakıp gidebilecek misin? Onların hali nasıl olur düşündün mü hiç? Böyle bir hayatı annen de seçmedi ama sırf ölen annen için kendi yaşadığın güzelliklerden vaz mı geçeceksin? Annen bu halini görse ne düşünürdü hiç sordun mu kendine? Tabi ki hayır. Annen gitti ve arkasında seni bıraktı, sende gidip arkanda beni mi bırakacaksın? Peki ben ne olacağım hiç düşündün mü? 

dedim ağlayarak. Bu sefer o konuştu

"Felix sen çok başarılı birisin kaybedecek çok şeyin var ama ben öyle değilim"

"Beni sevmiyor musun Hyunjin?" 

"Ne alaka şimdi Felix seni çok seviyorum."

"Eğer beni sevseydin beni de kaybetmekten korkardın ama sanırım korkmuyorsun."

"Seni her şeyden çok seviyorum Felix ama şimdi okula gitmeliyiz biraz daha geç kalırsak anneni arayabilirler. Yarın seni her tarafın morarmış bir şekilde görmek istemiyorum."

Kafamı sallayınca kalkmıştık. Okula gittik.

__________________________________

bu da bitti

biraz geç attım geciktirebilirim demiştim

neyse baybay