ကိုယ့်အသက်မို့ မဝေးချင်ပါ
အပိုင်း ၂၆
"အဟင်း ဟုတ်ပါတယ်ရှင်
မတွေ့တာကြာလို့ ကို ဆူးခက်ကိုမေ့သွားပြီလို့တောင်ထင်နေတာ "
"မေ့စရာလားကွာ ထိုင် "
ရှပ်လက်စကအပြာနဲ့ ကာကီရောင်စတိုင်ပန့်ကို
တွဲဝတ်ထားတဲ့ ထိုလူက ဆူးခက်ထိုင်ဖို့
ကဗျာကယာ ထိုင်ခုံထုတ်ပေးသည်။ ဆူးခက်အပြုံးတစ်ခုနှင့် တုံ့ပြန်ကာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည် ။
"စောင့်နေရတာ ကြာသွားလားကို "
"အချစ်လေးနဲ့ တွေ့ဖို့ဘဲ ကိုဘယ်လောက်ကြာကြာ
စောင့်နိုင်ပါတယ်ကွာ "
ထိုလူက ထိုင်ခုံမှာပြန်ထိုင်ရင်း မှိုရသလိုမျက်နှာဖြင့် ဆိုလာသည် ။
ဆူးခက်က မျက်စောင်းတစ်ချက်ထိုးလိုက်သည်။
"ပိုနေပါပြီ "
"မပိုပါဘူးကွာ ကိုလေအချစ်ကို ကျေးဇူးလည်းတင်တယ် တောင်းလည်းတောင်းပန်ပါတယ်ကွာ
ကို နှင်းနွဲ့.... "
"တော်ကွာ အခုမှပြန်တွေ့ရတာ အတိတ်ကအကြောင်းတွေ ပြန်မပြောကြေး "
ခုံပေါ်တင်ထားတဲ့ ဆူးခက်လက်ကို အသာဆွဲရင်း
ပြောလာတဲ့ထိုလူ့စကားမဆုံးခင် ဆူးခက်က အလိုမကျသလိုနှုတ်ခမ်းလေးဆူကာ
ပြောလိုက်သည် ။
ထိုလူကပြာပြာသလဲဖြစ်ကာ
"Ok Okအချစ်လေးမကြိုက်ရင် မပြောတော့ဘူးနော် စိတ်တော့မဆိုးပါနဲ့ကွာ
milk tea ဘဲသောက်မှာမလား
ကိုမှာပေးမယ်လေ "
"ဟင့်အင်း ကို ဆူးခက်အကြိုက်ပြောင်းသွားပြီ
black coffee ဘဲသောက်တော့တယ် "
ဆူးခက်ရဲ့ ခပ်အေးအေးစကားကြောင့် ထိုလူကမျက်ခုံးပင့်ကြည့်လာသည်မို့
ဆူးခက်က ဘာလို့လဲဆိုတဲ့သဘောနဲ့ မေးငေါ့ပြလိုက်သည် ။
"အဟင်း ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးကွာ
အချစ်ကအရင်က အခါးဆိုလုံးဝမကြိုက်လို့လေ "
"ဪ ကိုရယ် လူဘဲ တစ်ခုရိုးသွားရင်
နောက်တစ်မျိုးပြောင်းကြိုက်တတ်တာ
သဘာဝဘဲလေ "
ဆူးခက်က ပြုံးပြုံးလေးပြောလိုက်ပေမယ့်
ထိုစကားက နားထောင်ရသူကို မလုံမလဲဖြစ်သွားစေသည်ထင်၏
ထိုလူ့မျက်နှာသိသိသာသာ ပျက်ယွင်းသွားသည်
ထိုလူက ပျက်ယွင်းနေသည့်မျက်နှာကို
ပြန်ပြင်ကာ ဆူးခက်ကိုပြုံးကာကြည့်သည်
