ကိုယ့်အသက်မို့ မဝေးချင်ပါ
အပိုင်း ၂၉
"အမေက အေးအေးဆေးဆေးဖဲရိုက်နေနိုင်သေးတယ်နော် "
ရဲနောင် အိမ်ထဲဝင်ဝင်ချင်း ဖဲထိုင်ရိုက်နေတဲ့
အမေ့ကြောင့် အံ့ဩစွာပြောလိုက်မိသည် ။
ကိုယ့်မှာတော့ ခေါင်းတွေရှုပ်ရလွန်းလို့တစ်လမ်းလုံး
ကားမတိုက်မိအောင် ဂရုတစိုက်မောင်းခဲ့ရသည်။
မသေဘဲအိမ်ပြန်ရောက်လို့ ဟင်းချမယ်ကြံကာရှိသေး ဧည့်ခန်းမှာအကျအနဝိုင်းဖွဲ့ကာ ဖဲရိုက်နေတာမို့
ခေါင်းမီးတောက်ရပြန်သည် ။
"အို သားကလဲကွာ ရှုံးနေရတဲ့ကြားထဲ
ပိုက်ဆံရောပါလား "
ဒေါ်စိန်စီဝင့်တစ်ယောက် ဖဲချပ်လေးတွေပွတ်နေရင်း သားဖြစ်သူကိုမေးလိုက်သည် ။
မနက်ခင်းအပြင်မထွက်ခင်က
ပိုက်ဆံရအောင်ရှာခဲ့ပါ့မယ်လို့
ပြောခဲ့သောကြောင့်
"ဘာမှပါမလာဘူး အမေရယ် ဘာမှပါမလာဘူး
အခုလည်းဝိုင်းသိမ်းလိုက်ပါတော့ "
ကိုယ့်သားမျက်နှာတောင်ငဲ့မကြည့်ဘဲ ပိုက်ဆံကိုအရင်တောင်းလာတဲ့ အမေ့ကြောင့်ရဲနောင် စိတ်ပျက်လက်ပျက်ပြောလိုက်ကာ
ဆိုဖာပေါ်ခြေပစ်လက်ပစ် ထိုင်ချလိုက်သည် ။
"ကဲ ကဲ ဝိုင်းသိမ်းရမယ်တဲ့ကွာ
နောက်ရက်မှ သပ်သပ်ထပ်ချိန်းကြစို့ "
"အိုကေ နောက်ရက်မှတွေ့မယ်ဝင့် "
"တို့လည်း ပြန်ပြီနော် "
မျက်နှာပျက်နေသော သားကြောင့်
ဒေါ်စိန်စီဝင့် ဝိုင်းမှထရင်းပြောလိုက်တော့ အကုန်လုံးက နှုတ်ဆက်ကာ ပြန်ကုန်ကျသည် ။
ဒေါ်စိန်စီဝင့် ဆိုဖာပေါ်ထိုင်နေတဲ့ သားအနားကပ်ထိုင်ကာ ပုခုံးကိုပုတ်လိုက်သည် ။
"ဘာဖြစ်လာလို့လဲ သား"
"ဘာဖြစ်ရမလဲဗျာ အခုဘဲ ဆူးခက်အဖေဦးသက်ကျော်နဲ့တွေ့လာရတယ်
မထင်မှတ်ဘဲ မင်္ဂလာကိစ္စတွေပါပြောမိတော့
ဦးသက်ကျော်က သူ့သမီးမင်္ဂလာပွဲကို
အကြီးအကျယ်လုပ်ချင်တာတဲ့
လူကြီးချင်း ဆွေးနွေးရအောင်
မိဘတွေခေါ်လာခဲ့တဲ့
လုံးဝကို လှုပ်မရအောင်ချုပ်တာ ကျွန်တော်တို့ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲအမေ "
