"သမက်လေး ချည်တွေကုန်နေပြီ
မာမီတို့ဒီနေ့တော့ ချည်ထိုးသင်လို့ရမှာ
မဟုတ်သေးဘူး......။"
"ကျွန်တော်သွားဝယ်ပေးမယ်လေ
မာမီ...... "
"သမက်လေးက ဝယ်တတ်လို့လား....."
"မာမီကပြောပြလိုက်လေ ကျွန်တော်သေချာဝယ်လိုက်မယ်...."
" ဒါဆို မာမီပြောပြလိုက်တာတွေကို
သေချာဝယ်ခဲ့နော်"
"ဟုတ်ကဲ့...."
မနက်ခင်း မောင်အလုပ်သွားပြီမို့
သူနှင့်မာမီမနေ့က သင်ထားတဲ့
ချည်ထိုးနည်းကို ဆက်သင်ရန်
မီးလင်းဖိုဘေးတွင် ထိုင်နေခြင်းဖြစ်သည်။
ဒီနေ့တော့ ခဏသာသင်ရသေးသည်
ချည်ကမရှိတော့တာကြောင့်
Jimin သွားဝယ်ရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
အနွေးထည်ထူထူဝတ်ကာ
မာမီမှာလိုက်သည်များကို သေချာ
မှတ်သားရင်း ဒရိုက်ဘာဉီးလေးကြီးနှင့်အတူ
ကုန်တိုက်ကို ထွက်ခဲ့သည်။
Jeonအိမ်တော်ကနေ ထွက်လာသည်နှင့်
လမ်းကြားတွင်စောင့်နေသော
အနက်ရောင်ကားတစ်စီးသည်လည်း
နောက်မှလိုက်ပါလာသည်......။
Jiminတို့ကားမြေအောက်ပါကင်တွင်း
ကားရပ်လိုက်ပြီး ထွက်သွားသည်နှင့်
ထိုအနက်ရောင်ကားပေါ်မှလူသည်လည်း
နောက်ကနေထပ်ကြပ်မကွာလိုက်တော့သည်။
Jiminသည် ချည်လုံးတွေထားရှိရာ
ဘက်ကိုလျှောက်သွားလိုက်သည်။
နောက်ကနေတစ်ယောက်ယောက်လိုက်လာသလိုခံစားရသည်ကြောင့်
လှည့်ကြည့်လိုက်သည့်အခါ ဉီးလေးကြီးက
သူ့ကိုဘာဖြစ်လို့လဲဆိုသည့်အကြည့်တွေနှင့်ကြည့်လာသည်။ဉီးလေးကြီးကိုကျော်ကာ
ကြည့်လိုက်တော့လည်း အားလုံးက
ပုံမှန်ပင်သူတို့ဝယ်စရာရှိသည်တို့ကို
ဝယ်နေကြသည်......။
Jiminစိတ်ထင်နေတာနေမှာပါလို့်
တွေးလိုက်ပြီး ရှေ့ကိုသာဆက်လျှောက်လိုက်သည်။Jiminရှေ့လှည့်လိုက်သည်နှင့်
ထိုအနက်ရောင်ဉီးထုပ်နှင့်လူသည်
ပစ္စည်းတွေကို ဟိုထိသည်ထိလုပ်နေမှ
Jiminသွားရာနောက်ကို ခပ်ခွာခွာဆက်လိုက်သွားသည်......။
ကြားရက်ဖြစ်တာကြောင့် ကုန်တိုက်သည်
လူသိပ်မရှိပေ......။Jiminသည်
မာမီမှာလိုက်သည်များကို
တစ်ခုမကျန်သေချာလိုက်ဝယ်နေသည်။
ဉီးလေးကြီးသည် နောက်မှခြင်းတောင်းဆွဲကာ Jimin နောက်ကိုလိုက်နေရသည်။
