Ensemi kavradı ve gözlerimin içine bakarak, "Her şeyinle benim olmak istediğine emin misin? Bu soruya vereceğin cevap sana olan aşkımın büyüklüğünü değiştirmez ama şunu bil ki eğer kendini bana ait kılarsan eskisinden de beter bir aşığa dönüşebiliri...
Merhaba... Dolu dolu bir bölüm yazdım. Hikaye için çok önemli bir bölümdü bu. Doğru yazmam, kurgularken çok iyi düşünmem gerekiyordu. Birkaç gün geç kalması ondan. Bu arada bu bölüm 2023'ün ilk bölümü. Umarım şans ve güzel yenilikler ve bol bol okuyucu getirir bana. Hepinizi öpüyorum. Bana bir öpücük atıp bölüme geçebilirsiniz 💋
Ayrıca hikâyede bahsettiğim Serpil Hanım, gerçek hayatta da benim eğitmenimdi. Ondan çok şey öğrendim. Bu çalışma teknikleri gerçektir ve ben hepsini uyguladım. Aksi bir kök inancınız yoksa kesinlikle işe yarar. Instagram hesabım;
Berna_ilgn
Keyifli okumalar...
&
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Küçük bir kızken, en sevdiğim şey masalları canlandırmaktı. Annemin süslü elbiselerini giyinip, bazen Rapunzel oluyordum bazen de Pamuk prenses. Saçlarıma çiçekler takıp şarkılar söylediğim; etrafıma gülücükler saçarak dans ettiğim o yıllarda, başka bir masal kahramanıyla tanıştım; ama bu kahraman, benim canlandırdığım masallardaki kahramanlara hiç benzemiyordu. Daha baba bile olamadan babasını kaybetmiş, henüz altı yaşındayken heybesinde bir sürü acı taşımaya zorlanmış ve taşıdığı yükü kaldıramadığı için kendisini susmakla cezalandırmış bir kahramandı o. Farkında mıydı bilmiyorum ama suskunluğuna rağmen, onun sesini duyabiliyordum ben. Birlikte yıldızları izlerken, onu en çok hangi yıldızın heyecanlandırdığını; en sevdiği hayvanların ördekler olduğunu; en büyük hayalinin seyahat etmek olduğunu; gitmek istediği ülkeleri, hatta konuşmak istediğini ama konuşmaya utandığını biliyordum...
Varlığı ceza mıydı yoksa ödül müydü hâlâ tam olarak bilemesem de ondan çok fazla şey öğrendiğim bir gerçekti. Onunla birlikte büyürken, kaybettiklerim de oldu kazandıklarım da. Yalnızdım mesela. O vardı sadece ve o benim, her şeyimdi. Canım ne isterse onunla birlikte yapıyordum. Sıkıntılarımı dinlerken, çok sabırlıydı hep. Benim bile katlanamadığım ve söylemeye utandığım korkularımı bilir; asla dalga geçmez; yoklarmış gibi davranırdı. Başka arkadaşım yoktu evet; ama hiç şikayet etmeyen ve sürekli arkamı kollayan özel bir arkadaşa sahiptim. Benim için bunun büyük bir ödül olduğu, inkar edilemez bir gerçekti.
Diğer yandan da onun yüzünden hiç sevgilim olmadı benim. Evren, her şeyiyle hayatımı kuşatırken, kendisinden başka kimseye geçiş izni vermedi. Bilerek ya da bilmeyerek yaptı bunu. Belki de zarar görmemden korktu, incinmemi istemedi; ama böyle yaptığı için aşkın ne demek olduğunu hiç öğrenemedim ben. Aşkın tanımı neydi; insan aşık olduğunda ne hissederdi hiç bilmiyordum. Olmayacak diye bastırdığım duyguların tanımını ayırt edemez hale gelince de her şey birbirine karıştı ve zaman geçtikçe daha ürkek, hata yapmaktan korkan, deneyimsiz bir kıza dönüştüm. Tanıdığım bütün erkekleri Evren'le kıyaslamam , hepsinin onun gibi olduğuna inanmam da hiç tartışılmaz ki benim için en büyük cezalardan biriydi çünkü Evren, gerçekten de üstün özellikleri olan biriydi...
