Ensemi kavradı ve gözlerimin içine bakarak, "Her şeyinle benim olmak istediğine emin misin? Bu soruya vereceğin cevap sana olan aşkımın büyüklüğünü değiştirmez ama şunu bil ki eğer kendini bana ait kılarsan eskisinden de beter bir aşığa dönüşebiliri...
Yazdığım her hikâye bana öyle şeyler öğretiyor ki anlatamam. 21. SAÇ TELİ yazmaya doyamadığım bir hikâyedir. Gerçi tüm hikâyelerim öyle 🥰
Muhteşem bir bölüm daha okuyacaksınız. Hazırsanız bölüme geçebilirsiniz...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm şarkısı, Yaşar-Gel Benimle
Keyifli okumalar... &
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yaşadığımız onca şeyden sonra beklenen gün gelmişti. Evren'le yan yana oturuyorduk. Annem, babam ve ablam karşımızdaydı. Bu yüzleşme beklediğimden erken yaşanıyordu. Suç işlemiş bir çocuk gibi mahcuptum ama Evren benim gibi değildi. Kendinden emindi ve çok rahattı.
Kucağımda birleştirdiğim ellerim buz kesmiş gibiydi. Babam, "Söylemek istediğiniz bazı şeylerin olduğuna inanıyorum. İstedim ki hep birlikte konuşalım. Sonuçta biz bir aileyiz." dedi. Ablamla göz göze geldik. Hafifçe gülümseyerek beni cesaretlendirmek istedi. Annem tepkisizliğini sürdürse de endişeli olduğunu hissedebiliyordum
"Şey," dedim. Hepsi bana bakınca söylemek istediğim tüm sözler sanki boğazımda tıkandı ve konuşamadım. Evren bunu fark edince bacağıma dokundu. Bakışlarımı ona çevirdim. Gözleri parlıyordu. Nasıl bu kadar rahat olabiliyordu? Hiç öyle hissetmemiş olsak bile geçmişte kağıt üstünde kardeş sayılmıştık ve aynı insanlara anne, baba demiştik. Mahcup olmamın tek sebebi de buydu zaten.
Evren konuşmaya başladı: "Bana geçmişi değiştirme şansı verilseydi eğer tek bir anımı bile değiştirmezdim. Hatta bu ailenin bir parçası olarak büyüdüğüm için çok mutluyum. Yine de sizin soyadınızı almayı hiç istemedim. Annemle babama kırgın olmamın tek sebebi de budur. Kağıt üstünde de olsa yıllarca beni Güneş'le kardeş olmaya mahkum ettiler çünkü, üstelik bu benim kararım değildi, bana sormadılar bile. Oysaki ben daha o yaştayken bile Güneş'le evlenme hayalleri kuruyordum; hatta onun için yaşıyordum. Bunu da size defalarca kez söyledim, tabiri caizse yakardım. Biliyordum çünkü, günün birinde Güneş'in de beni seveceğini biliyordum. Birbirimiz için yaratıldığımıza hep inandım ben. Kulağa tuhaf gelebilir belki, hatta beni ayıplayabilirsiniz ama Allah'ın bizi bir araya getirmek için babaannemin canını aldığına inanıyorum."
