Bul Beni (TAMAMLANDI)

29.Bölüm

Tam 'Sınavlarım çok iyi geçti' dedim. Hiçbir notum 90'ın altına düşmedi diye mutlu olmuştum ama nazar değdi. Vallahi yaa:(( Bugün okulda baya ağladım ya... O kadar iyi giderken bir ders yüzünden bütün kafam allak bullak oldu. Birde ondan sonra Matematik sınavına girdim. İyice her şey tepe taklak oldu. Offf.

Bölümü okumadan önce bir önceki bölümün son kısmını tekrar okuyuun!

^^^

Nefesim kesilince dudağından uzaklaştım. Gözlerim hala kapalıydı. Hızlı nefesler alıp, veriyordum. Akın'ın nefesinden gülümsediğini anlıyordum. Utancımdan gözümü açamıyordum. Bir anlık havayla yapışmıştım dudağına ama şu an utanıyorum. Evet. Şu an onu öptüğüm için utanıyorum. 

''Pelin'' dedi keyifli sesiyle. Gözlerim hala kapalıydı. Cevap vermedim.

''Pelin, gözünü aç.'' dedi emreder gibi. Gözlerim emrine uyup, yavaşça açıldığında karşımda sırıtan bir Akın gördüm. Koluna vurdum.

''Ne gülüyorsun be!'' dedim yüzümü ondan saklamak için etrafa bakınırken. Ben etrafa bakınırken birden elini çenemde hissetmemle irkilmem bir oldu.

''Şşş'' dediğinde eliyle kafamı kendine çevirdi. Gözleri gözlerimle buluştuğunda gözlerinin içi gülümsüyordu. Onu mutlu etmiştim. Hem de mutlu ettiğim için utanmıştım!😅 

''Pelin?'' dediğinde gözlerine hapsolmuştum.

''Hı?'' dediğimde gülümsedi.

''Seni seviyorum'' dediğinde bir kaldım. Öyle mal gibi yüzüne baktım. Sonra dediği cümle kafamda yankılanmaya başladı. 'Akın seni seviyor' , 'Akın, Pelin'i seviyor' .  Yüzümde istemsizce bir gülümseme oluştuğunda o da gülümsedi. 

''Ben de...'' dedim derin bir nefes aldım sonra ekledim.

''Ben de seni seviyorum'' dediğimde güldü. Kaşlarımı çattım.

''Ne oldu?'' dedim gülümseyerek.

''İlk tanıştığımız zamanı hatırlıyor musun? Yani ilk tanıştığımızı sandığın zamanı'' dediğinde aklım birkaç ay öncesine gitti.

''Anonim Akın...'' dedim gülümseyerek.

''Anonim Akın'' dedi, dediğimi tekrar ederek mırıldanırken. 

''Mutluyduk o zamanlar...'' dedim sessizce mırıldanıp, başımı omuzuna yatırırken.

''Şu an değil miyiz?'' dediğinde hafifçe başımı kaldırıp, gözlerine baktım.

''Öyle miyiz?''

''Öyle olmalıyız'' 

''Olabilir miyiz ki?...'' dedim mırıldanırken. Sonra ekledim. 

''Her şey değişti. Her şeyim eksik. Annem. Annem yok. Arkadaşlıklarım bozuldu. Derslerimi bıraktım. Sen... Senin o günden bu yana gelişen güzel bir şeyin var mı Akın?'' dedim cevabını bekleyerek. Akın gözlerimin içine baktı.

''Var.'' dediğinde kaşlarımı çattım.

''Ne var?'' Derin bir nefes aldıktan sonra konuştu.

''Sen... Sen varsın. Anonimlik bana seni kazandırdı. Seni, hayatını, hayatının içindeki yerimi, kalbini kazandırdı. O saçma iddiaya girmeseydik belki hala sadece 'Ceyda'nın ve Berkay'ın arkadaşı' rolündeydik ikimizde. Ama o ikisinin de yeri bende ayrı. Onlar beni seninle tanıştırdılar. Seni bana gösterdiler. Seninle ilk tanıştığımdaki kalkanların artık yok. Hepsi başkalarına karşı, bana değil. Bunca zaman içinde bana kazandırılan tek şey sensin.'' dediğinde başımı kaldırıp ona baktım. Çok güzel cümleler kuruyordu. Çok... Çok güzeldi yani.