Bul Beni (TAMAMLANDI)

7.Bölüm

''Öyle zaten!'' dediğimde şaşırarak yüzüme baktı.

''Ciddi misin?! Oha! Ortaokulda falan hiç ekmedin mi? Kızım sen çok şey kaybetmişsin!'' dediğinde tekrardan havalı bir şekilde tek kaşımı kaldırdım.

''Ne kaybettim Allah aşkına?'' dedim ciddi bir ifadeyle.

''Bir kere kaçarken ki havalılık, hocalara yakalanırım korkusu...Oho oo sen cidden salaksın!'' dediğinde omuzuna vurdum.

''Düzgün konuşsana!'' dediğimde sırıttı. Gülüşü güzeldi ama her şeye gülüyordu ve bu insanı sinir ediyordu!

''Sen böyle değildin, 2 saniyede değiştin baksana. Diğer türlü Akın'a böyle davranmazdın'' dediğinde ben de sırıttım.

''E çünkü hiçbir şey eskisi gibi olmayacak! Ben o diğer Akın'a-'' diyecektim ki sustum. Ama benim ayaklarımı yerinden kesecek şeyi dedi.

''Aşıktın dimi? Diğer Akın'a aşıktın!'' dedi. Sesinde anlamadığım sinir vardı. Kendine mi sinirleniyordu. Nasıl öğrendi ki?

''S-sen nereden çıkardın bunu?'' dedim yalan söylemeye çalışarak. Ama beni tanıyordu ve şuan yalan söylediğimi tabi ki anlıyordu.

''Pelin yalan söyleme'' dedi tek kaşını kaldırarak. Hep böyle mi olucaktı? Ben bir şey yapıcaktım sonra devran dönücek ve aynısını bana o yapıcaktı?

''Yalan söylemiyorum! Ben gidiyorum, sıktı burası!'' diyip ayağa kalktım. 

''Pelin otur şuraya!'' dediğinde,

''Ne bu ya!? Ben seni tanımıyordum ondan iddiayı kabul ettim. Yapmıyorum banane!'' diyip karşılık verdim ona. Ayağa kalkıp önümde dikildi.

''Sen geçen sene sevgilin sana karşı sözünü tutmadı diye ayrılmıştın ya güyya. Ben anladım seni, o senin bahanendi! Çünkü seven insan ne olursa olsun affeder. Ayrıca belliydi. Çocukla 2 gün sevgili oldun, elini bile tutmadın ya! Hevesini aldın, bıraktın çocuğu!'' dediğinde gözlerim dolmuştu. Sebebi yoktu, gözlerimin dolması için bir nedene ihtiyacı olduğunu sanmıyorum...

''Akın sus...'' dedim sesimi tekrar ve tekrar düz çıkarmaya çalışarak.

''Pelin senin insanlara verdiğin söz konularında ne kadar hassas olduğunu biliyorum...Şuan yapılmasından rahatsız olduğun şeyi mi yapıcaksın?'' dedi gözlerime bakarken. Gözlerimi kaçırdığımda tekrar konuştu.

''Ben de öyle tahmin etmiştim'' dediğinde şu günlerde sık sık yaptığım şeyi yaptım yanii derin derin nefes aldım.

''Pelin?'' dediğinde yüzümü ona döndüm.

''Ben de...'' dediğinde kaşlarımı çattım.

''Ne?'' dediğimde güldü.

''Ben de seviyorum seni'' dediğinde bir şey diyemedim ama kalbim yerinden çıkıcak gibi oldu...

''Ama arkadaşım, kız kardeşim olarak...'' dediğinde hayatımda yaşadığım en büyük ikinci hayal kırıklığını yaşadım. Birincisi ilkokulda hoca yüzünden sınavdan 5 puan düşük almıştım. Neyse! Konu bu değil. 

''B-ben, peki, tamam...'' dedim bildiğim tüm türkçe kelimeleri sıralıyor gibiydim. 

''Özür dilerim Pelin...Ama hoşlandığım biri var...'' dediğinde bir kez daha bıçaklandım. 'Tamam' dedim, niye daha uzatıyor? Acı çekmemi mi istiyor? Acı çekmemi mi izleyecek?

''Tamam Akın! Yeter...Ne yapmam gerektiğini söyle, yeter o bana'' dedim iddiayı hatırlatarak aynı zamanda sözümde duracağımı belli ederek. 

''O zaman küs değiliz, değil mi?'' dedi ve gülümseyerek, elini uzattı sıkmam için (Başka ne için uzatabilir zaten? Tövbe!). Uzattığı eline baktım. Ve yavaş bir şekilde elimi uzattım. Elimi tutunca hissettiğim şey...Yoğundu...Çok, çok yoğundu...Ben o elini tutmayı başka zamana saklamak isterdim ama şuan arkadaşlığımızın devamı için elini tutuyorum...

''D-değiliz'' dedim gülümsemeye çalışarak.

''Dersine git Pelin...Çıkışta konuşuruz...'' dediğinde elimi çekip, hızlı adımlarla kapıya yöneldim. Koridora çıktığımda gözlerim daha da fazla dolmaya başladı. Ağlamıyordum ya da gözyaşlarım dökülmüyordu sadece doluyordu...Yavaş adımlarla kızlar tuvaletine gittim (Erkeklerinkine giremeyeceğime göre?)... Kapıyı kapattıktan sonra gözyaşlarımı serbest bıraktım. 

Şuan ağlamam size saçma gelebilir, bana da öyle geliyor... Ama sevdiğiniz birinin sevdiği olduğunu öğrenince o an neyin saçma, neyin doğru olduğunu düşünemiyorsunuz... Evet, ben size başta anlatırken farklı şeyler anlattım ama şuan o farklı şeyler gerçekten farklıydı... Çünkü ben Akın'dan hoşlanmıyorum, Akın'a aşığım... O bunu nasıl öğrenmiş bilmiyorum ama ben ona aşığım... Eminim bir gün, bir gün 'İyi ki...' diyeceğim, 'İyi ki bana aşık olmuşsun, iyi ki sana aşık olmuşum...' diyeceğim...

''Merhaba... İyi misin?'' dedi yanımdaki kız (Vay canına! Kızlar tuvaletinde bir kız! Ne kadar zekisin Pelin?).

''M-merhaba...İyiyim, sorun yok'' dedim ve suyu açıp, elimi yüzümü yıkadım.

''Peki, sen bilirsin'' dediğinde gülümsedim. Kızın yüzüne bakamamıştım...Ne kadar utanç verici bir durumdaydım! 

Hızla önce tuvaletten sonra da okulun binasından çıktım. Bahçede bir banka oturdum. İnternette ki 'Akın'la' tanıştığım zamanın ertesi günüde buraya gelmiştim, tabi o zaman salak birinin benimle uğraştığını düşünüyordum. Evet! Bu düşünceme rağmen o çocuğu arıyordum çünkü nedense tanımadığım biri bana güven vermişti, gaza getirmişti. Zaten her şey içimdeki o salakça duygunun yüzünden...Gaza gelmek! Ne kadar gereksiz bir duygu değil mi? Bence öyle! 

Daha fazla burada duramayacağımı anladığımda okula girdim. Müdür yardımcısından yalandan bir izin kağıdı aldım ve sınıfa çıktım. Sınıfa girmeden önce saçımı başımı düzelttim. Sonra kapıyı tıklattım. 

''Gel!'' sesini duyunca içeri girdim.

''Merhaba hocam...Kendimi iyi hissetmiyorum da, eve gideceğim. İzin belgem burada...'' dedim ve elimdeki izin belgesini hocaya uzattım. Hoca elimden izin belgesini aldı şaşkın ifadesini kenara bırakmaya çalışırken. Haklıydı da. Ben bu zamana kadar, ilkokul, ortaokul, lisede bu zamana kadar hiç devamsızlık yapmamıştım. 1 gün bile!

''Tamam Pelin'ciğim. Çantanı alabilirsin. Geçmiş olsun...'' dediğinde gülümseyerek kafamı salladım ve sırama doğru ilerledim. Çantamı toplarken Ceyda konuştu.

''İyi misin Pelin?'' dediğinde yüzüne baktım ve kafamı iki yana 'Hayır' anlamında salladım.

''Sen eve git, ben okuldan çıkar çıkmaz geleceğim...'' dediğinde gülümsemeye çalıştım. Çantamı belime taktım, elime ceketimi aldım ve sınıftan çıktım. Merdivenleri inecektim ki karşımda onu gördüm...