Bul Beni (TAMAMLANDI)

25.Bölüm

Hızla taksiden indim ve kapıda beni bekleyen Furkan amcanın yanına koştum.

''Furkan amca! Nerede babam? Nasıl?'' dediğimde destek olur şekilde kolumu tuttu.

''Gel kızım, gel...'' diyip içeriye girdik. Koridorda yürürken Furkan amca mırıldanır şekilde konuştu.

''Pelin kızım, babanın durumu çok kötü değil.'' dediğinde göz devirerek yüzüne baktım.

''O zaman neden hastanede?'' dediğimde derin bir nefes aldı.

''Çünkü... Çünkü biz onu bulduğumuzda yerde yatıyordu, baygındı yani. Ondan getirdik. Allah korusun, bir şey varsa önlem olsun diye. Ama doktorlardan öğrendik ki bir şeyi yok... Birazdan babanı hastaneden çıkaracaklar ve evinize götüreceğiz. Yanınıza birini göndereceğim ben'' dediğinde kaşlarımı çattım.

''Ne? Neden?''

''Çünkü senin okulun var, sınavların var. Ve seni çok iyi tanıyorum ki sen baban evde olduğu sürece ne ders çalışacaksın ne de babanın başından kalkacaksın. Bundan dolayı güvenilir, iyi bir çalışan göndericem size. En azından yemek yapar, temizlik işleriyle uğraşır. Tamam mı?'' dediğinde kafamı Furkan amcaya çevirdim. Gözlerinin içine baktım. 

''Eskiden annem yapardı... Eskiden evin hanımı olduğu için yapardı bu işleri annem ama şimdi bir kadın hizmetçi olduğu için yapacak...'' dediğimde gözlerim dolmuştu. Furkan amca beni kolları arasına aldı ve kulağıma eğildi.

''Şimdi babanın odasına giriyoruz. 'İyi' olduğunu söylüyoruz ve onu çıkış için hazırlıyoruz, tamam mı? Bizimkilerde çıkış işlemlerini halledecek.'' dediğinde usulca başımı salladım.

''Tamam...'' dediğim anda karşımızda duran kapının kolunu tuttu ve bana baktı. Gülümseyerek başımı salladığımda kapıyı açtı. İçeri adımımı attığımda babam gülümseyerek bana bakıyordu.

''Baba...'' dedim ve koşar adımlarla yanına gidip, sarıldım.

''Kızım... Pelin'im...'' dedi sayıklar şekilde. 

''Baba-kız ilişkinize evde devam edersiniz. Ferman hadi eşyalarını toplayalım da çıkalım'' dediğinde Furkan amca, babamdan ayrıldım. 

''Evet baba, Furkan amca haklı. Hem bak eve yardımcı da gelicekmiş. Sen iyileşirken ben okuluma gidicemm'' dedim gülümseyerek babamın eşyalarını küçük çantaya koyarken.

...(Bir süre sonra)

Sabah uyandığımda gülümsüyordum. Rüyamda, rüyamda gülümsüyordum? Rüyamda mı gülümsüyordum?

''Kızım hadi kalk'' diyerek kapıya vuran babamın sesiyle eski günler aklıma geldi. Önceden annem kapımı çalardı 'Uyan' diye. Şimdi ise babam çalıyor.

''Tamam, kalktım baba!'' dedim duyması için sesimi yükselterek. Esneyerek yataktan kalktım.

Önce lavaboya gidip, elimi ve yüzümü yıkadım. Odaya geri dönüp, hızla yatağımı topladım. Çantamı ders programına göre hazırladıktan sonra telefonumu çantama koydum. Üstümü de giyindikten sonra saçımı taradım. Salona gittiğimde babam kahvaltı yapıyordu. Yanına gidip, yanağını öptüm.

''Günaydın babacım'' dediğimde gülümsedi.

''Günaydın kızım, kahvaltını okulda mı yapacaksın?'' dediğinde başımı salladım.

''Hıhı, evet'' dedim ve ekledim.

''Neyse ben çıkıyorum, geç kalmışım baksana'' diyip saati gösterdim.