I Miss U 2|Jikook|✔

4

''Jungkook, oğlum otur şuraya. İyi değilsin, hatta sana da bir doktor çağıralım mı? Sakinleştirici yap-''

''Bayan Jeon, üstüne gitmeyin lütfen.''

Bayan Jeon üzgün bakışlarını ikilinin yakın arkadaşı olan betaya çıkardı ve ardından kabullenmişlikle başını sallayıp sustu.

Jungkook ölmüş gibiydi, ya da tüm vücudu felç olmuştu? Kızarık ve şiş gözleri dışında hiçbir organı görevini yerine getirmiyordu, daha doğrusu getiremiyordu.

Başında yankılanan boğuk sesler onun için bir anlam ifade etmiyordu...

Nefes alamıyordu.

Eşi, hayatı, yaşama sebebi içerideyken nasıl nefes alabilirdi ki?

''Baba.''

Net duyabildiği tek ses kızının ince sesiydi. Fakat duyduğu hitap onu daha da mahvediyordu.

Diğer bebeği onları terk ediyordu...

''Jungkook Micha korkuyor. Biliyorum annecim çok zor, feromonlarını da düzeltemezsin. Ama en azından onu güvende hissettir.''

Donuk bakışları onunla konuşan annesini buldu. Kollarını havaya kaldırıp kızını kucağına aldı ve tekrar yere oturdu. Sırtı duvara yaslı, gözleri yaşlıydı. Olanları sindiremiyordu.

Daniel'in endişeyle kapıyı çalışını, Jimin'in kanaması olduğunu ve bayıldığını söylemesini, aniden son hız gelinen hastaneyi ve acil kapısını...

''Baba ı-ı'' Dedi minik vita, babasının göz yaşlarını silerken. Ağlamasını istemiyordu. Kötü şeyler olduğunu anlamıştı, bu yüzden babasına destek olamak istiyordu. Öne atılıp kollarını karşısındaki deltanın boynuna doladı ve orada soluklanmaya başladı. Ekşi koku burnunu sızlatıyordu fakat umrunda değildi...

Yaşadığı olayların gerçekliği ve Micha'nın tepkisi yüzünden seslice ağlamaya başlayan Jungkook...

Daha fazla dayanamayıp babasına eşlik eden minik Micha...

Harap olmuş ve mutlu bir haber bekleyen yakınlar...

İçeride can çekişen Jimin...

Herkes mahvolmuştu.

Minik Jeon hepsini mahvetmişti.

...

Ameliyathanenin kapısı açılıp, dışarıya doktorları çıkınca ışık hızında ayağa kalktı Jungkook.

''Jimin iyi mi?''

''Jimin iyi, fakat bebeğiniz için aynı şeyi söyleyemem. Üzgünüm Jungkook...''

''Micha'yı alın.'' Diye fısıldadı delta son gücüyle. Kollarından alınan kızıyla kendini yere bırakıp hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı.

Evlat acısı çok zordu...

Daha sabah mutlulardı, bebeklerini görmeye gelmiştiler.

Fakat şimdi...

Görecek bir bebekleri yoktu.

''Jimin'i normal odaya alacağız, dikişleri olduğu için zorlamayın...''

Beta doktor bile konuşurken zorlanıyordu. Kolay değildi...

''Jungkook...sana sakinleştirici iğne yapmamı ister misin? Güçlü olup eşinin de güçlü kalmasını sağlamalısın.''

Ağlayan bedenden herhangi bir cevap alamayınca derin bir nefes alıp düz bir tonda konuştu.

''Ben geliyorum hemen, siz de koltuğa oturtun lütfen.'' Dedi etraftaki insanlara atıfta bulunarak.