I Miss U 2|Jikook|✔

24

''Ne demek kayıp başvurusu alamam?! Benim oğlum kayıp! Bir gün bekleme şansım yok! O daha 3 yaşında!''

''Kanunlar böyle.''

Delta olan tekrar polise bağıracağı sırada kolunu tutan bir el, bunu yapmasına engel oldu.

''Jungkook, Jimin'in yanına git. Ben bir şekilde halletmeye çalışacağım.''dedi Seokjin arkadaşına destek olmak adına.

Jungkook duyduğu şeyden sonra derince yutkunup odadan çıktı ve koridora ilerledi.

Gülümsemesine deli gibi aşık olduğu adam, ağlıyordu.

Onun yüzünden ağlıyordu.

''Jimin...'' Diye mırıldandı boğazındaki yumruya rağmen. Ardından hızla eşinin yanına gidip sıkıca sarıldı.

''Çok özür dilerim...Çok özür dilerim...''

''3 saat oldu...Acıkmıştır. Korkmuştur. Ju-jungkook oğlumuzu bul.''

''Bulacağım. Söz veriyorum bulacağım onu. Lütfen ağlama güzelim. Güçlü durmamız gerekiyor.''

''İhbarda bulunma.'' Duyduğu sesle başını sağa çevirdi. Konuşan kişi Taehyung'du.

''Ne? Neden?''

''Hanwool'un koruyucu ailesisiniz. Eğer öğrenirlerse-ki kesin haberleri olur, onu elinizden alırlar.''

Delta, yeni yeni aklıma gelen şeyle gözlerini yumdu ve derin bir nefes aldı. Omegayı o kadar çok benimsemişlerdi ki bir an onun koruyucu ailesi olduklarını unutmuştu.

''Tamam...Ama ne yapacağız? Öylece duramayız Taehyung.''

''Kendi imkanlarımızla bulmaya çalışırız. Kameralara falan bakarız.''

Jikook ikilisi çok emin olmasa da başka şansları olmadığı için ayağa kalktılar. Çıkışa doğru ilerlerken, vitanın kalbi hızla çarpmaya başladı. Nereden geldiğini bilmediği bir hisle başını sağa çevirdiğinde, koltukta oturan minik omegayı gördü.

''Hanwool...''

Jungkook, aniden duran eşinin baktığı yöne doğru çevirdi kafasını. Ve gördüğü bedenle burukça gülümsedi.

''Kayıp başvurusu yapmak istiyorum. Bu minik beyefendiyi bir köpeği kovalarken buldum. Etrafa ailesini aradım fakat bulamadım.''

''Ne zaman buldunuz?''

''Birkaç saat önce falan.''

''Neden geç getirdiniz?''

''Karnı acıkmıştı. Yakınlardaki bir restoranda yemek yedik. İsterseniz size adını ver-''

''HANWOOL!''

Minik omega, duyduğu sesle hızla başını kaldırdı. Gördüğü iki bedenle gözleri mutlulukla parlarken ayağa kalktı ve kendisine doğru koşan annesinin kollarını arasına girdi. Çok geçmeden de ağlamaya başladı.

''Bebeğim...İyi misin aşkım? Bir yerinde bir şey var mı?''

''Anni baba! Hanvuyl iyi.''

Çok geçmeden bedeninde bir çift el daha hissettiğinde huzurla gülümsedi. Çok korkmuştu. Oyuncağını çalan köpeğin peşinden gittiği için çok pişmandı. Bir daha asla ailesinin yanından ayrılmayacaktı.

Ayrıca kardeşlerini çok özlemişti...

...

''Bundan sonra gözümün önünden ayırmayacağım sizi.'' Deyip elinin tekini eşininkiyle buluşturdu.