Geçmişine takıntılı genç bir öğretmenin,koltuk değneği olan eski bir araba yarışçısıyla yaptığı Salıncak kavgasının hikayesi..
Kahverengi olan Ela ve Umut yeşili olan Azat'ın arkadaşlıkla başlayıp,kendilerini bile aşan hikayeleri...
🍀🍀
Genç kız y...
Arkadaşlar merhaba.Bu benim cesaret ettiğim ve yayınladığım ilk kitabım.Herkesin içinden bir parça bulduğu bir hikaye olsun istiyorum.Eksiklerim olabilir ,sonuçta profesyonel değilim Sizden ricam, lütfen yorum yapıp beğenmeyi unutmayın.🍀
Ayrıca beğendiğiniz kısımları yorum olarak yazarsanız banada video yapmak için fikir olur☺️
İyi okumalar...
Bir kaç yıl öncesi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Beni unutma...Bencilce olduğunu bilsem de bu son isteğim."diyen genç adam,sımsıkı tuttuğu eli öptü.Karşısında gitmemesi için ona yalvaran kızı zerre umursamayarak arkasını döndü. Genç kız ise terkedilmiş olmanın acısıyla kalakaldı.Kendi aşkından yıllarca habersiz yaşayan adam , kısa bir süre önce verdiği umut kırıntısını da alıp ,gitmişti.Üstelik geri dönmeyeceğine emin olsada her zaman ki bencilliğiyle genç kızdan çiğneyemeyeceği bir söz istemişti. Kalbi kırık kız,17 yaşının ilk gününde bu gidişle tam bir ruha dönüşecekti.Buna emindi çünkü en zor günlerinde yanında olan kişi artık yoktu. Eli duracak kadar hissizleşen kalbinin üzerine gitti.Sanki birazdan parçalanarak avuç içine dökülecek kadar acıyordu.Kendini bildiği andan beri sevdiği kişi şimdi ardına bakmadan seçtiği geleceğine gidiyordu.Kendisinden bile sakındığı adam şimdi onu arkasında bırakarak yaşayacağı yeni bir yere gidiyordu.Genç kız kararını o an vermişti.Umutlarını yıkan adam için artık ağlamak istemiyordu.Madem ki yılmadan sevmişti onu,şimdide yıkılmadan uğurlayacaktı .Acıyan kalbinden çekti elini ve karanlık gökyüzüne baktı.
"Bugün son olsun Allah'ım .Bu sefer onu unutmama yardım et ne olur.Ya da onu benden o kadar uzağa gönder ki dönmesin bir daha bu yaralı yüreğime."
Yıllardır sevdiği adamın aksi yönüne ilk adımını attı.Her adımda daha çok uzaklaşıyordu mutlu olduğu adamdan.Tüm kederini, hayal kırıklığını ve ihanetini toplayıp yan tarafındaki parkın solgun renkli salıncağına oturdu.Paslanmış demirlerini titreyen elleriyle sımsıkı tuttu..Bu doğum günü ondan bir sürü yılını almıştı..Bu hayatın ona verdiği en kötü sürprizdi.."İyi ki doğdun,Ela."dedi kendi kendisine..
🍀🍀
Aslında "Sabırlı insan" diye birşey yokmuş.Umursamadığı konuları daha uzun süre görmezden gelen insanlar varmış.Ela ,şimdi bunu anlayamadığı yıllara yanıyordu .Çünkü bugün bu gerçek tokat gibi yüzüne vurulmuştu.
İkindi vakti geldiği bu parkın, yavaş yavaş boşalıp bir kaç kişi kalmasını sinir krizi geçirerek izlemişti.Karşısında kendisinden habersiz bir şekilde sallanan adamı ise düşünceleriyle onlarca kez dövmüştü.Bir ara gerçekten niyetlenmişti kavgaya ama kendi mahallesinde bunu yapması tam bir rezalet olacağı için uzun bir süredir sadece sinirle çekirdek çitleyerek karsısındaki adamın kalkması için ona kötü kötü bakıyordu.Adam ise bir kez bile ona bakmamıştı.Tek yaptığı ara sıra telefonuyla konuşsa da ,sallanmadan oturmaktı.Bir ara da yanına yaklaşan bir köpeği sevmiş,ve ona ileride birşeyi almasını ister gibi işaretler yapmıştı.Köpek bir süre sonra gidince başını önüne eğerek oturmaya devam etmişti.
