Banshee'nin Göz Yaşları -Mystic Falls'da Banshee-

- Merhaba Klaus -

***

Scarlett Gwendolyn Darach...

"Katherine...O kayıp." Ne demek kayıp? Şaka olmalı. Komik olmayan bir şaka.

"Nasıl?" Ağzımdan sadece bu çıkmıştı.

"Nereden bileyim nasıl?  Bizde okuldaydık unutma. O evde yalnızdı. Birisi bunu fırsat bilip onu kaçırmış olmalı." Klaus mu? Ama o benim katherine olduğumu sanıyordu.

Yoksa öğrenmişler miydi?  Hadi ama! Neden bir pürüz olmak zorundaydı ki?!

Gözlerimi kapatıp koltuğa  oturdum.  Damon diğerlerine haber veriyordu. Bonnie'nin yardım edebileceğini düşünüyorlardı. Ama işe yaramazdı. Hissediyordum. Bulunduğu yerde koruma vardı.

Yinede gelmemelerini söylemedim. Dakika başı birlikte olur hale gelmiştik. Odaklanıp zihnini aramaya başladım. Uzaktaydık ve ona dokunmadan anılarına ulaşamıyordum. Kahretsin. Onu bulamıyordum. Zihnine ulaşmayı denedim.

Onunla iletişim kurmayı becerebilirsem neler olduğunu çözebilirdim. Başım zonklamaya başlamıştı. Tam da bugün başım ağrımıyor diye sevinirken bu olmak zorundaydı sanki. Baş ağrısı odaklanmamı zorlaştırıyordu.

Ben denerken ne kadar zaman geçti bilmiyorum ama evde fazladan sesler duyunca diğerlerinin buraya gelebilecek kadar fazla zamanın geçtiğini anladım.

Bonnie yanıma adımladı. Masaya bir şeyler yerleştiriyordu,  onu durdurdum.

"İşe yaramaz. Büyü ile saklanıyor. Kim kaçırdıysa elinde güçlü bir cadısı var." Bonnie bana baktı ve masaya koyduklarını geri topladı. Bana güvenmesi şaşırtıcıydı. Israr edip işime karışma falan demesi gerekiyordu. Ya Katherine'i bulmak konusunda isteksizdi ya da bana aşık olmuştu. Güzel.

Düşüncelerime gülüp zihnimden Katherine'e ulaşmaya çalışmayı sürdürdüm. Sonunda bir şeyler hissettiğimde ayağa kalkıp sıçradım. Pekala Gwen. Sakin ol. Şuan da senin soğuk kanlı olman ve Katherine'i düşünmen gerekiyor. Damon ve sen dışında onu pek önemseyen yok.

Tekrar oturup o hissettiğim küçük ışığa ulaşmaya çalıştım. Herkes etrafıma dizilmiş, ne yaptığımı anlamaya çalışıyordu. Yinede bana güveniyor ve ses etmiyorlardı.

Işık git gide büyüdü ve ben ona yaklaştığımı anladım. Zihnimde yürüyor gibiydim. Bu benim için çok yeni bir şeydi ve hazmetmesi zordu. Buna daha sonra sevinecektim. Katherine bana zihninden sesleniyordu. Çığlık atıyor ve küfürler saydırıyor da diyebiliriz tabi.

"Beni bulmazsan burada öleceğim. Scarlett! Neredesin. Lütfen...bana cevap ver!"

Sanırım o da bana ulaşmaya çalıştığı için onu bulabilmiştim. Baska türlü bu kadar kolay olması komik olurdu zaten.

"Buradayım."

Zihninden sevinç çığlıkları attı.

"Şükürler olsun. Beni bulamazsın diye çok korktum. Her neyse beni dinle. Beni Klaus kaçırdı. Baygın taklidi yapıyorum. Hala seni ben sanıyor. Evde sesler duyduğumda kendimi çatıya kapattım. Bir tabut vardı ve içi boştu. Oraya uzandım. Klaus vampir olmadığı için kalp atışlarımı duymadı,  ya da sesi duyunca fırlayıp kaçtığımı. Evden kaçmayı düşündüm ama etrafta bariyer vardı. Yanında güçlü bir cadı vardı o yüzden kaçmam imkansızdı. Seni ben ile tehdit etmek istiyor. Bedenine düşkün sürtük gibi yalan yanlış şeyler söyledi. Sürtük olmadığımı biliyoruz değil mi?"