Güçlerini kontrol edemeyen bir Banshee tehlikelidir. Kontrol edene kadar hem kendisine hemde çevresine zarar verir. Ancak kontrol ettiğinde...ne kadar büyük bir güce ulaşacağını kimse bilemez.
***
Uzun zaman sonra ilk kez yeni bir kurguya başlıyorum...
Saat 9 civarı olduğunda Elena ve Stefan yeni uyanıyordu. Dün gece ne kadar yoruldularsa anca kalkmışlardı. Stefan ve Elena, Damon ile Katherine'in bakışlarına anlam verememiş bir halde mutfağa girdi.
Onlara seslendim, "Bir daha şu işi yapmaya karar verdiğinizde Gilbertlara gidin. Eminim Jeremy ve Jenna vampir ya da ölüm perisi olmadığı için sizi duyamaz." Elena'nın yanaklarının kızardığını hissettim. Kan yanaklarına toplanmıştı. Biraz daha utanırsa eğer yanakları moraracaktı.
"Dert etme Elena. Yabancı değiliz. Çekinmeye hiç gerek yok." Sesim aksini söylüyordu ve anladığına emindim. Katherine normale dönmüştü. Buna sevinerek, "Kalk ve alışveriş için hazırlan." dedim. Şaşkın şaşkın baktı, "Ne alışverişi?" Kollarımı kavuşturdum, "Elbette kıyafet alışverişi. Başka ne olacaktı?" Masum masum kıkırdadım. Elini tuttum ve üst kata koşturdum. Birden bire enerjiyle dolmuştum.
"Ekmek kutusunda pankek kaldı Stefan. Damon sana kızgın olduğu için onları sakladı!" Stefan'a seslendim ve içeriye girdiğimiz odanın kapısını kapattım. Katherine'in odasına gelmiştik.
"Önce seninle başlayalım." Katherine göz devirdi, "Hep önce ben hazırlanıyorum. Sonra saatlerce seni beklemek zorunda kalıyorum. İlk sen." Beni odasından çıkarıp odama yürüttü. Omuz silkip farketmediğini ima ettim. Her zamankinin aksine hızlıca hazırlanıp aynada kendime baktım.
Güzel olmuştum. Ben makyajı hallederken saç konusunda oldukça iyi olan Katherine bana yardım etmişti.
Sonra onun odasına geri döndük. Ona kıyafet seçmek daha uzun sürmüştü.
"Seç artık şu lanet elbiseyi." Sonunda bana katlanamayarak elindeki askıyı yere attı ve bana döndü, "Ben her seferinde seni bekliyorum. Kapa çeneni." Sonra aramaya geri döndü. Mavi ve vücudunu saran bir elbisede karar kıldığında saçlarını dalgalı yaptı. Bu sefer farklılık olmasını istediğim için onu makyaj masasının önünde ki sandalyeye oturttum.
"Güzel olacak. Karşı çıkma." Mızmız bir şekilde oturdu. İşim bittiğinde abartılı bir saç çıkmamıştı ama bu ona kesinlikle yakışmıştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"İğrenç oldu."
"Kapa çeneni. Biraz değişiklik her zaman iyidir." Yüzünü buruşturdu.
"Kulaklarımda kepçelik olduğunu hiç farketmedin mi? Bunca yüzyıldır boşuna salık saçlı dolaşmıyorum." Ona gözlerimi devirdim.
"Kötü değil. Abartma. Gerçekten güzel duruyor. En iyi arkadaşım çirkinken onun dışarı çıkmasına izin verecek bir insan değilim. Güzel değilse ben kendim bozarım zaten." Oflayarak kendisini inceledi. Yine de memnun durmuyordu.
"Bu günden sonra beni asla toplu saçlı göremeyeceksin." Abartıyordu. Klaus'un anılarında gördüğüm Tatia arada toplu saçlı gezmişti ve bence gayet güzel duruyordu. Elbette ikiz oldukları için görünüşleri aynıydı.
