Scarlett Blue | Yoonkook.

6- kahve

Arkadaşlar siz yorum yapmayı mı unutuyorsunuz bana mı öyle geliyor hı? Özenle okuyorum hepsini haberiniz olsun efenm.

Keyifli okumalar!

-

Hasta olacağıma emindim. Yol boyu ıslak bir sokak kedisi gibi tir tir titremiş ve eve gelince de yavaştan hapşırmaya başlamıştım.

Islak kıyafetlerimden kurtulup, ceket de dahil her şeyi çamaşır makinesine attım. Ceketin cebinden gümüş bir zincir çıkmıştı, sonra Jeon'a vermek için kendimi telkin ettim ve çekmeceme koydum.

Kısa bir duşa girip omzuma temiz bir bandaj yapıştırdım ve burnumu çeke çeke sınıf grubuna girip okulu kaç gün tatil yaptıklarına baktım.

Şimdilik tatil iki haftaydı ama uzayabilirdi. Güzel.

Telefonu komodinin üzerine bırakıp biraz kestirmeye karar vermiştim ama haftada bir kez anca çalan telefonum titremeye başlayınca oflayarak isme baktım.

Darla.

Heyecanla telefonu yanıtladım ve kulağıma götürdüm. İlk önce ses gelmedi ama birkaç saniye içinde kardeşimin sesini duydum.

"Okulunda olanları duydum, bir sıkıntı var mı?"

Kısaca iyi misin demeye çalışıyordu. Bu detayla istemsizce gülümsedim.

"Hayır, biraz geç de olsa kazasız belasız çıktım. Evdeyim şimdi."

Derin bir nefes verdiğini duydum, rahatlamış olmalıydı.

"Ne zaman açılacak okul geri?"

"Şimdilik hoca iki hafta yazmış ama uzayabilirmiş."

"Pekala, evde çok kalma. Son zamanlarda yine kendini toplumdan uzaklaştırdın. Dışarıya en azından markete falan çık, sipariş etme."

Hafifçe gülümsedim, beni gerçekten düşünüyor olması ölmemek için kalan birkaç sebebimden biriydi. Bir süredir kendimi kapattığımı biliyordum ama eğer Darla bile beni uyardıysa durum ciddi demekti. Çünkü o ciddi bir şey olmadıkça ne yaptığıma karışmazdı.

"Peki, öyle yaparım."

"Biraz kestir, sesin kötü geliyor. İyi uykular."

Bir şey dememi beklemeden adeta telefonu yüzüme kapattığında derin bir nefes aldım ve telefonu komodinin üzerine kadar uzamaya üşendiğim için yastığımın yanına koydum. Yorgana sıkıca sarıldım ve en sevdiğim uyku pozisyonuna geçtim.

Ama bir sorun vardı. Omzum acıyordu, özellikle bu pozisyonda.

Siktir ya.

-

Sesini unuttuğum kapı zili ile huysuzca gözlerimi araladım ve bir süre konumumu çözmeye çalıştım. Yerimden doğrularak neyin sesine uyandığımı düşündüm ve saate baktım. Akşam sekiz olmuştu bile.

Bir kez daha zil çaldığında kapının olduğunu anladım ve oflayarak odamdan çıktım. Geçen sipariş ettiğim tablo gelmiş olmalıydı, ama telefonuma mesaj gelmemişti. Garipseyerek kapıya doğru yöneldim ve delikten baktım.

Bu eleman neden her yerdeydi?

Kapıyı açmadan birkaç saniye görünüşümün nasıl olduğunu düşündüm, sonuçta yeni uyanmıştım. Sonra ne düşündüğümün farkına vardım ve kendime kızdım, ne zamandır birilerinin hakkımda ne düşündüğünü önemsiyorum ben?