Unexpected || Shawn Mendes

Hoofdstuk 24

Jane's POV

Ik ben helemaal alleen in de lobby, op de vier meisjes van de receptie na dan. Ik hoor het belletje van de lift rinkelen, maar ik laat mijn hoofd voorover vallen en ik probeer de pijn in mijn hoofd te verdragen.

"Jane?" hoor ik plotseling een bekende stem zeggen.

Shawn.

Ik sta op en ren naar hem toe, de steken in mijn zij negeer ik en als hij zijn armen stevig om me heen slaat barst ik in huilen uit. Het lijkt wel of alle verdriet en angst er in een keer uit komt. Zijn lichaam voelt warm aan maar ik heb het nog steeds ijskoud. Hij kijkt me bezorgt aan terwijl hij met zijn trui de tranen van mijn wang afveegt. Ik voel zijn hand zachtjes over mijn rug wrijven en samen lopen we naar de lift.

In de lift trekt hij me beschermend tegen zich aan. "Wat is er in hemelsnaam met je gebeurd?" vraagt hij terwijl hij zijn kin op mijn hoofd laat rusten, omdat ik zeker een kop kleiner dan hem ben. Ik wil wel antwoorden op zijn vraag, maar ik kan het niet. Verschillende beelden flitsen door mijn hoofd en vervolgens barst ik weer in huilen uit.

Als we op zijn hotelkamer zijn aangekomen heb ik alle moed bij elkaar verzameld en lukt het me om iets te zeggen. "Sorry. Ik kan alles uitleggen, maar mag ik alsjeblieft eerst douchen? Ik heb het zo koud" zeg ik terwijl de tranen, die ik dacht te hebben onderdrukt, over mijn wangen lopen.

Ik ga natuurlijk niet zeggen dat ik eigenlijk ook wil douchen om de afdrukken van Jason's gore handen van mijn lichaam af te wassen. Ik krijg de rillingen al als ik aan hem denk.

Hij knikt vriendelijk en vertelt me dat ik geen sorry hoef te zeggen. Hij overhandigt mij een van zijn truien zodat ik die na het douchen aan kan trekken.

Als ik in de spiegel kijk, schrik ik van mezelf.

Oké, dit is honderd procent zeker het ergst hoe een jongen me ooit heeft gezien. Ik bedoel, die keer dat ik met mijn gezicht in een modderplas was gevallen was erg, maar dit, dit overtreft alles.

Mijn gezicht zit vol met schrammen en het bloed rond mijn neus is inmiddels opgedroogd. Ik bekijk de zijkant van mijn gezicht, jep, dat wordt bond en blauw. Ik kijk naar mijn shirtje dat vol met bloed zit en trek het snel uit. Nu valt mijn oog op de blauwe plek op mijn zij, waar een van de jongens me ook flink geraakt heeft. Ik zucht, net nu alles zo geweldig ging in mijn leven moet zoiets als dit me overkomen.

Ik besluit me nu even niet bezig te houden met alle wonden op mijn lichaam en gewoon een lekkere warme douche te nemen.

Als ik klaar ben met douchen trek ik Shawn's veel te grote trui aan. Hij is rood en hij valt voor mij als een jurkje, net over mijn billen. Als ik de badkamer uit kom lopen kijkt Shawn me afwachtend aan.

"Voel je je al wat beter? Moet ik een dokter bellen?" vraagt hij bezorgt.

Wat is hij lief.

Ik glimlach naar hem en zeg "ik voel me prima, ik heb alleen hier en daar een beetje pijn"

Ik lach mezelf van binnen uit.

Hoor mij nou: 'een beetje'. Man, ik sterf van de pijn.

Hij zucht van opluchting. "Oké, kun je me nu dan alsjeblieft vertellen wat er is gebeurd?" zegt hij terwijl hij op bed gaat zitten. Ik knik en ga naast hem in een kleermakerszit op bed zitten. Ik slik een keer en begin dan te vertellen.

"Jason, een jongen die bij mij op school zit. Hij is twee jaar ouder omdat hij twee keer is blijven zitten" zeg ik met een brok in mijn keel, "hij.. hij staat er om bekent dat hij meisjes lastig valt" ga ik verder. Als ik naar Shawn kijk zie ik zijn gezicht betrekken, "nee" hoor ik hem zacht zeggen. Ik slik en ga verder met mijn verhaal "ik kwam hem tegen toen ik naar huis fietste. Hij hield me tegen en ik kon geen kant op.."

Als ik Shawn het hele verhaal heb verteld barst ik in tranen uit.

Volgens mij heb ik nog nooit zo veel gehuild op een dag.

Man oh man, wat een ellende allemaal.. Maar er komen leukere dingen aan, I promise :)

Als je het verhaal leuk vindt, zou je dat dan alsjeblieft willen laten weten door te stemmen en/of een reactie achter te laten? Ik ben heel benieuwd naar wat jullie ervan vinden!

Liefs, M.